( a G E a-E-a )

Moja panai na polanie leży naGgo hej a ho!  E                   [a-E]    [-a]  
Słońcae sobie patrzy naG nią, wiatr może eciągnąć ją za kok. a 
LCecz niestety mojGa pani, gdy FpodchodzęE, wstydzi asię,
Szybako wkłada swe ubranie i Grównie szybko zFnika gdzieś.     e  [-]  G  [-]   [a-E]      [-]   a 

Moja pani na polanie leży nago hej a ho!
Ptaszek może patrzeć na nią, wiatr może ciągnąć ją za kok.
Lecz niestety moja pani, gdy podchodzę, wstydzi się,
Szybko wkłada swe ubranie i równie szybko znika gdzieś.

Moja pani na polanie leży nago hej a ho!
Kwiaty mogą patrzeć na nią, wiatr może ciągnąć ją za kok.
Lecz niestety moja pani, gdy podchodzę, wstydzi się,
Szybko wkłada swe ubranie i równie szybko znika gdzieś.

Moja pani na polanie leży nago hej a ho!
Skąd to wiem, bo jestem dla niej wyobraźnią hej a ho!
Więc kiedy księżyc świeci nocą moja Pani budzi się,
Z wyobraźnią rusza w taniec i już nic nie powstrzyma jej.

Moja pani na polanie leży nago hej a ho!
Jestem przy niej, ona dla mnie i mogę ciągnąć ją za kok.
Lecz niestety moja pani, gdy wstaje dzień znów wstydzi się,
Szybko wkłada swe ubranie i równie szybko znika gdzieś.