( B-A-G-A-B-A-G )

Tyle litaer różnych z przoduB przed imieniem,
Że nie znam aż twego imienia,
Mówię - „Cześć” do ludzi w sutannach,
A oni już obrażeni.

Powtarzało się tak chyba z tysiąc razy,
Że wszyscy równi jesteśmy,
Czemu ktoś miałby się wam kłaniać,
Kiedy tego wcale nie chce?
( B-A-G-A-B-A-G )

OszaFlał, oszalał cały świaCt,
Smażą się w piFekle sami ważCni goście,
Wielkich kłamFców nagle trafił szlag C 
I zaraz wszyFstko stało się jakCieś prostsze.
Niech nikFt nam nie wciska jak mamyC żyć,
Możemy podFać sobie ręce już nawCet dziś,
A religijnFe podziały to wielCki pic,
A polityka Fto smród pieniędzy i nic więCcej.               F  [-]  G  [-]  a  [B-A-G-A-B-A-G]              [)] 


Ktoś mówi co myśli, lecz to nie wypada
I zaraz po głowie obrywa,
Czy lepiej kłamać, plątać się, kręcić,
Lub wcale się nie odzywać?
Dzieci i ryby nie mają głosu,
Kobietom opadły już ręce,
Zwykli ludzie zwyczajnie mają dosyć,
To nadzwyczajni chcą więcej.
( ref. )

Dziewczyna z misiem w ręku stoi przy ulicy,
Sprzedaje to co jej zostało,
Bo ktoś ją okradł, oszukał, porzucił,
Bo komuś wciąż było mało.
Podjechał piękny czerwony samochód,
Gość elegancki wysiadł
Chwyta za rękę dziewczynę i pyta:
„Czy mogłabyś sprzedać mi misia”?
( ref. )( B-A-G-A-B-A-G )