Gdyby można stłumić żal
Kiedy zbliża się rozstanie
Zmienić serce w zimną stal
Obojętnie odejść w dal

Nie myśleć, że tam czyjeś serce z bólu drży
Nie szukać spojrzeń, których długo będzie brak
Nie wracać do minionych w szczęściu owych dni
Szczęśliwy, kto potrafi tak

Miłość i smutek wciąż idą w parze
I zawsze trudno rozłączyć je
Tak jest od wieków, tak zwyczaj każe
Choć sercu ciężko, choć sercu źle

To właśnie droga ludzkich przeznaczeń
A czy się zmieni - może, kto wie?
Miłość jest piękna, lecz po co płacze
Zamiast radośnie uśmiechać się?

Miłość jest piękna, lecz po co płacze
Zamiast radośnie uśmiechać się?