C5Nim bomby strzaskały domy nad rzeką
G5I morze ognia zmieniły je w pył,
F5na starym nabrzeżu G5stała knajpa,
C5Która się zwała Diabelski Młyn.
Tu marynarze i kurwy portowe
trwonili forsę, trwonili czas.
Mieszali rum z tanią miłością,
a krew i łzy płynęły nie raz

Ref:
A5Pijmy za F5ich tęsknotę G5za dalekim domem!
A5Pijmy za F5miłość, która G5odeszła w dal!
A5Pijmy za F5czas, który G5nigdy już nie wróci!
A5Pijmy za F5ogień z nieba, C5co na miasto spadł!

Kto chociaż raz tędy żeglował
Diabelski Młyn dobrze znał.
On domem był wszystkich straceńców,
znających morza zimnych fal.
Kości i garnki czyściły kieszenie,
a noże i pięści czekały oszustów.
Alkohol i piersi upadłych kobiet
pozwalały zapomnieć o smutku.

Ref:
Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!
Pijmy za miłość, która odeszła w dal!
Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!
Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!

Dzisiaj śladu nawet nie znajdziesz
po młynie diabelskim, który tu stał.
Wszyscy straceńcy, którzy w nim pili
śpią na dnie morza lub gryzą piach.
Zielona trawa zarosła zgliszcza,
które zostały po tamtej spelunie,
gdy ogień z nieba pogrzebał miasto,
ogień z nieba na miasto runął

Ref: x2
Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!
Pijmy za miłość, która odeszła w dal!
Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!
Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!