Mknąłem statkiem w otchłań dni,
poprzez gwiezdny pył.
Próżno chciałem schwytać sen,
co zwykłą mrzonką wszak był.
Dzisiaj wiem na pewno,
kim jestem, gdzie mój cel.
( jesteś tylko dziecięcą zabawką!)
Więc żegnaj mój statku, to kres ..

O tak, lecz przecież ja
wzleciałbym, gdybym chciał!
Niedostępny wam szlak, przemierzałbym jak ptak,
Niczym ptak!

( Na koniec świata i jeszcze dalej! )


...zatem żegnaj mój statku, to kres. . .