A kiedy przyjdzie także po mnie,
A kiedy przyjdzie także po mnie,
A kiedy przyjdzie także po mnie,
Pozostanie po mnie garstka wspomnień.


A kiedy przyjdzie także po mnie odejdę spokojnie, godnie,
Pozostanie po mnie garstka wspomnień,
Oby te dobre, oby te drobne wyczynki poszły w niepamięć,
To chyba nie problem wybaczyć sobie nawzajem.
A kiedy przyjdzie także po mnie, pójdę jak człowiek,
Nie jak tchórz, z podniesionym czołem, cóż, moja kolej,
To będzie koniec, przecież nie oszukam przeznaczenia,
Bez znaczenia kwestia mojego spojrzenia na ten temat.
A kiedy przyjdzie także po mnie, by mi zabełtać błękit w głowie,
Zabrać mnie w ostatnią drogę, nic nie zrobię - pójdę,
Na wieki wieków usnę, kilka osób zapłacze,
Przyklepią trumnę, taaa, no i wszystko w tym temacie.
A kiedy przyjdzie po mnie, nie wiem, mam nadzieję, że jak najpóźniej,
Ale każdy wie, że w życiu bywa różnie.
Dlatego kleję swoje życie na nowo,
Staram się postępować słusznie, a, a.


A kiedy przyjdziesz także po mnie Zegarmistrz światła purpurowy,
By mi zabełtać błękit w głowie, to będę jasny i gotowy.
Spłyną przeze mnie dni na przestrzał,
Zgasną podłogi i powietrza.
Na wszystko jeszcze raz popatrzę,
I pójdę nie wiem gdzie na zawsze. (x2)


A kiedy przyjdzie także po mnie, obetrę pot ze skroni,
Zatrzasnę mocno zęby, nie będę się bronić.
Spokojnie zamknę oczy, będę gotowy do drogi,
Nie będę Cię o litość prosił, nie, nie ma mowy, taaa.
Kiedy już przyjdziesz i moja świeca zgaśnie,
Pomyślę o wszystkich zmarłych mi bliskich,
Będzie mi raźniej, pójdę za Tobą odważnie,
Na tamten świat, gdzie wszystko będzie łatwe, taaa.
A kiedy przyjdziesz po to by zabrać mi oddech,
To wspomnę, to co w moim życiu było dobre,
Nie zapomnę też o tym o czym chciałbym zapomnieć.
Poczuję to wszystko jeszcze raz i znów Ci w oczy spojrzę.
A kiedy przyjdziesz już postawić na mnie krzyżyk,
To się zdziwisz, bo wcale Cię nie będę nienawidził.
Jedyne co zobaczysz to w moich oczach żal,
Że nie mogę już naprawić kilku spieprzonych lat.


A kiedy przyjdzie także po mnie Zegarmistrz światła purpurowy,
By mi zabełtać błękit w głowie, to będę jasny i gotowy.
Spłyną przeze mnie dni na przestrzał,
Zgasną podłogi i powietrza.
Na wszystko jeszcze raz popatrzę,
I pójdę nie wiem gdzie na zawsze. (x2)