To był twardy facet, po prostu to był man,
takich dzisiaj coraz mniej, lecz on uchował się.
Szczęścia nie miał raczej, za to pecha miał,
ale miał i klasę i żył tak, jak chciał.
Wpadł do baru czasem, na setkę albo dwie,
a po czterech już ktoś w klapy płakał mu,
ktoś z psychicznym kacem, co był już na dnie,
i nadzieję stracił, a on mówił: man!:

Nie martw się, nie martw się, jeszcze nie jest aż tak źle,
będzie, man, OK, więc nie łam się; twoje szczęście, man.
Nie martw się, nie martw się, jeszcze chyba setki dwie,
no i do dna, man, don't worry, nie martw się.

To był twardy facet, po prostu to był man,
dzisiaj takich coraz mniej, lecz on uchował się.
Gdy był na dnie czasem, wtedy pił do dna,
co zarobił – stracił, ale gust wciąż miał.
Nie miał szczęścia raczej, miał pecha i ten luz,
to był jego szpan i styl, i happy, happy feel,
lecz jak długo da się wierzyć w happy end,
gdy się ma złą passę, gdy się jest na dnie.

Nie martw się, nie martw się, jeszcze nie jest aż tak źle,
będzie, man, OK, więc nie łam się; twoje szczęście, man.
Nie martw się, nie martw się, jeszcze chyba setki dwie,
no i do dna, man, don't worry, nie martw się.

Nie martw się, nie martw się, jeszcze nie jest aż tak źle,
będzie, man, OK, więc nie łam się; twoje szczęście, man. (2x)

Nie martw się, nie martw się, jeszcze chyba setki dwie,
no i do dna, man, don't worry, nie martw się.
Nie martw się, nie martw się, jeszcze nie jest aż tak źle,
będzie, man, OK, więc nie łam się; twoje szczęście, man.
Nie martw się, nie martw się, jeszcze chyba setki dwie,
no i do dna, man, don't worry, nie martw się.