I
W państwie duńskim nic takiego się nie dzieje,
Złe za nami przed dobrym niebo nas uchowa,
Zwierz jak zwierz przemierza chyłkiem knieje,
Człowiek nadal brzmi dumnie,
Słowa, słowa, słowa.
W słów lawinie obywatel duński głuchnie,
Dobrze mu tak, na cóż to Duńczykowi słuch,
Wielkich pytań nikt dzisiaj nie stawia i słusznie,
Odpowiedzi nie skleci się z paru pustych słów.

REF:
Być czy nie być - ja mimo wszystko jestem,
choć paru z pańskim gestem mówiło mi już: won,
drwić czy nie żyć, gdy wiara znów za bezcen,
relikwie ciepłe jeszcze, więc drwić czy być, czy co?

Być czy nie być - ja mimo wszystko jestem,
choć paru z pańskim gestem mówiło mi już: won
drwić czy nie żyć, gdy wiara znów za bezcen,
relikwie ciepłe jeszcze, więc drwić czy być, czy co?

II
W imię czego tak pędzicie, drogie łosie?
Pęd zabija, pęd chore serca nam pożera.
Dokąd to? Cóż łosiom po kosmosie,
Gdy są sprawy o których śni się tu i teraz?
Niechaj z bólu ryczy ranny łoś powoli,
Reszta milczy, cóż, cisza znowu w cenie jest,
Tkwi w szaleństwie metoda i cel w paranoi,
Owczym pędem przetrwamy, a więc być czy biec?

REF:
Być czy nie być - ja mimo wszystko jestem,
choć paru z pańskim gestem mówiło mi już: won
drwić czy nie żyć, gdy wiara znów za bezcen,
relikwie ciepłe jeszcze, więc drwić czy być, czy co?

Być czy nie być? Ja mimo wszystko jestem.
Być czy nie być? Ja mimo wszystko jestem.
Być czy nie być? Ja mimo wszystko jestem.
Być czy nie być? Ja mimo wszystko jestem.