Dziś od środka zżera mnie
To, co jeszcze wczoraj szczęściem śmiałem
Zwać
I od świtu czuję, że
Nie mam czym oddychać
Bo powietrza mi brak
I nareszcie wiem to
Że miłość zabija mnie
Całe to uczucie wysycha szybko tak
Jak zasycha krew
Niech od dziś na imię mam
Pan życia swego
Gdy całuję zimne usta wybawienia mego
Moja śmierć boli mniej niż życie w cierpieniu
Dlatego łatwiej mi ulec piękna złudzeniu

Całe życie kruche jest
Jak płomień cmentarnych świec
Które zdmuchuje wiatr
Składam więc dłonie swe do szarego nieba
By mi dało jakiś znak
Nie ma jednak ciebie tu
Zostaje tylko strach
Który ogarnia mnie
Nawet papieros nie pomaga
Brak mi tych paru słów
Że ktoś kocha mnie

I niech od dziś na imię mam
Pan życia swego
Gdy całuję zimne usta wybawienia mego
Moja śmierć boli mniej niż życie w cierpieniu
Dlatego łatwiej mi ulec piękna złudzeniu
Niech od dziś na imię mam
Pan życia swego