Łaj, daj, da dam daj, da da daj dam, da da dam daj.

Opowiem wam balladę,                      e A
Którą przyniósł mi wiatr,                 C D e
Ocean ją wyrzucił                         e
Na brzeg w poszumie fal.                  e

Ref:
Hej, ludzie, chodźcie tu, zaśpiewam wam,  G D E D G
Niech znów naleją nam wina pełen dzban.   e D e D e
Hej, ludzie, wrzućcie grosz do torby mej,
Niech zabrzmi dalszy ciąg ballady tej.
Łaj, daj, da...

Raz kiedyś rudy Wiking
Kamratów zwołał swych
I długą łódź zbudował,
I pożeglował w dal.

Płynęli tak przed siebie,
Szukając przygód wciąż,
Aż w końcu zapomnieli
Gdzie ich rodzinny dom.

A kiedy chcieli wracać
Do fiordów i do żon,
Nie było już powrotów,
Najbliżej było dno.

I Ty pamiętaj o tym,
Gdy zechcesz ruszać w świat:
Najcięższe są powroty
Z tych fal pieszczonych przez wiatr.

Hej, ludzie...
Bo to już koniec jest ballady mej.
Łaj, da dam daj...