Upalny ranek słońce budzi mnie
Mówię: Płyniemy dziś!
Kumpel przyjeżdża, jacht ‘gotuje się'
Chce już na wodzie lśnić

Grot już na maszcie pięknie mieni się
Powiewa lekko wiatr
Nikt nie przypuszczał, że coś pójdzie źle
Niezapomniany kadr…

Uciekliśmy od tego szkwału strasznego
Gniew jeziora pokonał niejednego
A żeglarze, co burzę tę przetrwali
Dopiero zrozumieli, jacy są mali

Po wielkiej burzy błogi spokój już
Niegocin znowu śpi
Syreny głośne wycie słyszę. Spójrz!
Życie ludzkie się tli

Wielu dotarło inni zostali gdzieś
U wiecznych głębin bram
To dla nich właśnie jest ta pieśń
Ku ich pamięci gram

Nie uciekli od tego szkwału strasznego
Gniew jeziora dopadł niejednego
A żeglarze w trudnej walce pokonani
Zostaną na zawsze zapamiętani