W małym palcu klawiaturę mam,         d B d
Chociaż nie lubiłem ćwiczyć gam.      d B g6 (A7)
Ale po co męczyć gamę                 g g6
Gdy się gra akompaniament             g7 g6
Tak, jak ja – co kto zażyczy – gram.  g Gis0 A

Po lokalach dla pijanych dam          d B d
Grałem – trzeźwy nie bywając sam,     d B g6 (A7)
By slowfoxem lub fokstrotem           g
Uprzyjemnić im robotę                 Gis0
Gdy ostatnia z męskich pęka tam.      A7 B7 A7 (B7 A7)

Poza reflektorów okiem                d g
Do publiki lepszym bokiem             C d
Za skromną opłatą                     g a7 d
Rządzę z cienia nastrojami,           B d
Harmoniami, gwiazdorami               B d
Ja – akompaniator.                    F C g d (B g6 A7)

Potem był w kierunku sztuki krok:
Klub studencki, jazz, ballada, rock.
Wychodzili młodzi gniewni
A ja wzbogacałem śpiewnik
O akordów niesłyszanych szok.         g Gis0 A (asus4 A)

Politycznie klawisz brzmiał i śpiew:  d A d
Słowo – słowem, rytm rozgrzewał krew.
W pryszczach i nieogoleni
Czuli się wtajemniczeni
Wyzywając los w tonacji „ef”.         A7 B7 A7 (F e asus4 A)

Poza chytrym cenzur okiem             d g (C d)
Przez aluzje brnąc głębokie           d g (C d)
Walę w Ruskich akord.                 C a7 d (a7 d)
Rządzę z cienia symbolami,            B d (g d)
Cytatami, ideami                      B d (g d)
Ja – akompaniator.                    F C G d (B g6 A7)

I na strajkach grałem też – a jak!
Chociaż pianin w kraju było brak.
„Żeby Polska” albo „Mury”             g d
Grzmiały z mojej klawiatury           g7 A B
Choć nie było to komunie w smak.      g6 E7 A

Potem za mną chodził jakiś fiut
Słuchał, zagadywał, bzdury plótł,
Bo mu poleciła władza
Udowodnić i wykazać
Polityczny wydźwięk moich nut.

Poza blaskiem akademii,
Bez orderów i bez premii
Z finansową stratą
Rządzę z cienia wciąż – hymnami,
Narodami i związkami
Ja – akompaniator.                    F C g d (A/Cis c6 h7 a7 A)

Nastał stan wojenny – trzeba jeść.
Nie zna granic kunsztu mego treść.
Zatem nad norweskim fiordem
Kładę akord za akordem
Chociaż nie wiem o czym mówi pieśń.

Lecz korona daje względny luz
Sukces w Oslo odniósł: Røde Bus.
W koncertowe ruszam tury,
Demoluję klawiatury,
Życie mi się zmienia w niezły blues.  A7 B7 A7

Poza mową mą ojczystą,
Niedaleko i nie blisko
Za walutę za to –
Rządzę z cienia Norwegami,
Góralami i Drwalami
Ja – akompaniator.

Upływ lat przerzedził nieco włos,
Dłuższy pasek mam i niższy głos.
Tak to z akompaniatorem –
Za wszechstronność i pokorę
Blaskiem czoło mi nagrodził los.

Więcej już nie będę cedził słów.
Jutro do klawiszy siąść mam znów.
Dodam, że wyczuwam dumę
Kiedy wyjdę przed instrument
By mnie mógł rozpoznać ten i ów.      A7 B7 H7

Za nic rozgłos mam i sławę            e a
Ale lubię sceny skrawek               D e
Gdzie fortepian stoi.                 a h7 e
Na nic mych kolegów jęki              C e
Gdy nie słucha mojej ręki –           C e (G D A)
Albo gdy nie stroi!                   e (C e C e C e)