Nie rozpieszcza mnie życiorys
Na wybojach codzienności
Nie porywa mnie powietrze
Takie całe bez miłości

Ten, co wczoraj był kolegą
Chce, bym strzępkiem był niczego
Ach, co za świat!

Wszystko topi się w roztworze
Ogólnego zniechęcenia
Czego się nie dotknę, gorze
Nie dojrzewa do spełnienia

Wszystko się donikąd niesie
A już do drzwi puka jesień
Ach, co za świat!

Nie upadam, choć do ziemi
Trauma gnie mnie bez pardonu
Nie upadam, bo leżący
Niepotrzebny już nikomu

Póki się nadzieja płoni
Żadne licho nie dogoni
Ach, co za świat!