a G C d F G a
Przekwitły żagle wieczorną ciszą,           a G C d
A łodzie wtuliły się w przyjazny brzeg      F G a
I martwą falą do snu się kołyszą,           a F G a
A wiatr zmęczony gdzieś w gałęziach zległ.  a C G a

Zgasłego dnia wspomnienie powróci
Przetchnione w ściężały od kolorów sen,
A trzcina spokojną nam szumkę zanuci,
Nim leniwie wstanie następny dzień.

Znów wstaną wiatrem brzemienne żagle
Dumnym pomnikiem bieli swych szmat,
Zcuglone szotami poderwą się nagle
Znów pobiec po falach, by doścignąć wiatr.

A ludzie zbratani i wiatrem, i wodą,
Wpatrzeni jak dumnie swą pierś wypiął grot,
Przez jedną choć chwilę raz złudzić się mogą,
Że nie jest to życie lecz ptasi lot.