Dom ten, który znasz
Pochylił swą drewnianą twarz
Pomarszczył czas
Od starych ścian wieje zły wiatr
Garbaty dach pochylił czas
Dom wali się
Upadły drzwi na pustą sień
Chyba przestaje żyć

Ty odszedłeś stąd drogą na wschód
Ślad Twoich stóp zaciera czas
Czas zniszczy dom
I stóp Twych ślad przysypał piachem
Nie wrócisz już do tamtych dni
Do tamtych słów
Mijają puste dni

Czarne nietoperze kreślą smutku krąg