A może by napisać wreszcie książkę
Wysypać liter drobniuteńki mak
Atramentową rozwinąć wstążkę
O tym, co było i jak?

A może by nad morzem czarnej kawy
Poprosić muzę o właściwy rym
Wyjawić światu, co jadają sławy
I gdzie mieszkają, i z kim?

Niech się ludzie dowiedzą
Jak wygląda to życie
Te kąpiele w szampanie
I sypianie w błękicie

Niech czytają z zapałem
I niech marzą po cichu
O kreacjach wspaniałych
I bankietach do świtu

A może by napisać wreszcie książkę
Na pamiętniki moda przyszła wszak
Atramentową rozwinąć wstążkę
O tym, kto, kiedy i jak?

Lecz we mnie myśl odmienna już dojrzewa
Każdemu wolno własne myśli mieć
Niechaj śpiewają ci, co mają śpiewać
Niech piszą inni, i cześć

Niech śpiewają w zachwycie
Że garbate to życie
Że nie zawsze jest szampan
I sypialnia w błękicie

Że czasami na torach
Coś się kończy po cichu
W drogim palcie od Diora
Po bankiecie do świtu

I niech ludzie słuchają
Nuty dobrej i złej
Może będzie czasami im lżej?

I niech ludzie słuchają
Nuty dobrej i złej
Może będzie czasami im... lżej?