Jakże nam walczyć, jakże służyć, kiedy morza mamy dość!
Nastrój załogi bliski burzy - bacz na ostrą w gardle ość!
Kapitanie, miejże litość! Daj komendę wreszcie nam:

Z portu! Dalej, w objęcia panny!
Tam zapomnienia poznasz czar!
Nim żagle w słońcu błysną porannym,
Nie żałuj złota - weź razy dwa!

Mocarny okręt już w kanale, na nabrzeżu panien sznur!
Gotowe cumy, szpringi i bosaki - kiesa ciężka jak wór!
Zaraz padną święte słowa: "Tak stoimy! Na ląd, won!"

Z portu! Dalej, w objęcia panny!
Tam zapomnienia poznasz czar!
Nim żagle w słońcu błysną porannym,
Nie żałuj złota - weź razy dwa!

A potem znowu ruszać w morze - Hej, do żagli! Hej do dział!
Każdy pomyśli: "Ach, daj Boże znów poczuć miękkość damskich ciał..."
Każdy będzie cicho marzył... aż komenda padnie znów:

Z portu! Dalej, w objęcia panny!
Tam zapomnienia poznasz czar!
Nim żagle w słońcu błysną porannym,
Nie żałuj złota - weź razy dwa!

Z portu! Dalej! W objęcia panny,
Z portu! Dalej! Tam czeka panna...
Z portu! Dalej! W objęcia panny,
Z portu! Dalej! Weź razy dwa...