( a d a d )


DotarFłem do miejsca, gdy wiearzba zgiąć się nie chce,
Szkodda strzępić języka, że to koBniec jest, wiem,
Że odchoFdzę, że odchoCdzę, odszedłemd.


W połowie zdania zamykam nagle książkę,
A co będzie, już nie obchodzi mnie,
Bo odchodzę, bo odchodzę, odszedłem.


Jak grzeczna kukiełka w tym grałem widowisku,
Lecz nim będzie za późno zostawię to wszystko.
Ja odchodzę, ja odchodzę, odszedłem.


BaFbcia rzekła: „Chłopczae, ty za głosem serca idź, G 
Że jest w poBrządku, pojmiesz w końcu,
Nie wCszystko złoto co się świeci,
Od swej miłoaści nie pozwól się oddzieDlić.”


Żyłem na krawędzi, na oślep szalałem,
Teraz muszę odejść nim zawisnę na skale,
Więc odchodzę, więc odchodzę, odszedłem.