Twe szczęśliwe panowanie
to nie kwestia czarów
Tylko wiedza, jak poderwać
do działania naród
Zalęknionych, wygłodniałych,
niezadowolonych
Po zdobycze dla Korony
słać w zamorskie strony
Tam przepadną lub uczynią
cię Matką planety!
Żeby naród zadowolić,
starczy bić monety

Pielęgnować tryumfy przodków
to jest duma gminu!
Świeże drwa zachęty ciskać
w palenisko czynu!
Nie ustawać w podsycaniu
patriotycznych żarów!
Sławić Indii spichlerz złoty,
bastion Gibraltaru!
Lecz nie słuchasz mnie, królowo,
nie słuchasz, niestety!
Żeby naród zadowolić,
starczy bić monety

Piękna i szlachetna wielce
twa intencja, Pani
By pękate kabzy miedzi
nosili poddani
Lecz pieniądza moc prawdziwa
to ilość towaru
Którą ci zapewnią Indie
i straż Gibraltaru
To najprostsza z istniejących
władzy arytmetyk!
Żeby naród zadowolić,
starczy bić monety

Czy ten krążek miedzi będzie
miał u ludzi wzięcie
Czy go przezwą, wybacz słowo,
królowo - pierdnięciem -
Nie zależy od fantazji
pudrowanych peruk
Lecz od siły twych okrętów
i ludzi u sterów!
Tak więc, jak podejrzewałam,
w tym jest sedno sprawy:
Więcej mówić już nie musisz!
Znów ten twój lord Dawid!