Koło mego okna, idą noce, dni.
Długi, szary pochód, już tak przeszedł
takim samym krokiem, jak i dziś.
Długi, szary pochód, bo z sobą wzięłaś
czerń i światło, wzięłaś śmiech i łzy.

Koło mego okna, idą noce, dni.
Długi, szary pochód, już tak przeszedł
takim samym krokiem, jak i dziś.
Długi, szary pochód, bo z sobą wzięłaś
biel i gładkość, radość wzięłaś, żal.

Wzięłaś z mego domu, gładkość jego ścian,
gładkość Twoich ramion, Twoich włosów
gładkość, wzięłaś gładkość Twoich nóg.
Wzięłaś z mego domu, to, co nam było
słońcem w nocy, rzeką ognia w mróz.

Koło mego okna, idą noce, dni.
Długi, szary pochód, już tak przeszedł
takim samym krokiem, jak i dziś.
Długi, szary pochód, bo z sobą wzięłaś
czerń i światło, siebie wzięłaś stąd.