Cóż z tego, że słońce tak pięknie wschodzi i zachodzi,
Cóż z tego, że morze zielenią wokół migoce,
Cóż z tego, gdy płótna obwisłe
Spragnione wiatru bezsilnie czekają.

Ref.: Więc powiej wietrze, wypełnij żagle, pochyl maszt,
Niech kliper ruszy na swój stary szlak.
Niech sunie z wiatrem muskając grzbiety fal,
Niech sunie z wiatrem muskając grzbiety fal,
Niech płynie w dal...

Już tyle dni ta męka trwa,
Szaleje szkorbut, śmierć otacza nas
I nie ma gdzie uciec, i nie ma jak,
I nie ma gdzie uciec, i nie ma jak,
Ale gdyby tylko powiał wiatr...

Dla tych na lądzie już dawno nie ma nas.
W rejestrze Lloyda skreślono starą "Lady Wild".
Lecz my żyjemy i modlimy się...
Lecz my żyjemy i modlimy się...
O wiatr.