Chociaż o mnie nie wiesz, nie wiesz o mnie nic,
choć twe serce ani drgnie,
chociaż patrzysz niby obojętny pic
kiedy mijam cię.
Ale spod mych powiek wciąż rakiety mkną,
strzela wciąż serdeczna broń.
Pocisk człowiek, człowiek trafia w twojej
obojętności schron.

Trudny cel, lecz namiar już mam,
trudny cel, lecz radę mu dam.
Mam swój plan, wspaniały plan,
by dokonał sporych zmian w życiu swym pewien pan,
by pokochał mnie wreszcie pewien pan.

Jestem uzbrojona w najwspanialszą broń,
nie zdołasz jej umknąć, o nie,
póki miłość płonie w źrenicy mej.
Broń serdecznych myśli, broń najczulszych słów,
w mojej niebezpiecznej grze,
nie ma prawa przecież zawieść mnie.
Moja broń serdeczna w cichy dzień, czy noc
jeszcze nie zawiodła mnie.
Moja broń serdeczna w gąszczu norm i form,
musi dopaść cię.
Popatrz, spod mych powiek wciąż rakiety mkną,
nie ma rady na tę broń.
Pocisk człowiek, człowiek trafia w twojej
obojętności schron.

Trudny cel, lecz namiar już mam,
trudny cel, lecz radę mu dam.
Mam swój plan, wspaniały plan,
by dokonał sporych zmian w życiu swym pewien pan,
by pokochał mnie wreszcie pewien pan.