Tam, nad Wisłą, w dolinie, siedziała dziewczyna,
Była piękna, jak różany kwiat,
Tam, nad Wisłą, w dolinie, siedziała dziewczyna,
Była piękna, jak różany kwiat.
Maki i róże zbierała sobie,
Maki i róże zbierała sobie.

Wiła wianki i wrzucała je do falującej wody,
Wiła wianki i wrzucała je do wody,
Wiła wianki i wrzucała je do falującej wody,
Wiła wianki i wrzucała je do wody.

A gdy ona te wianki nad Wisłą wiła,
Przyszedł do niej rycerzyk młody,
A gdy ona te wianki nad Wisłą wiła,
Przyszedł do niej rycerzyk młody.
„Miła, ach, miła” – tak rzecze do niej,
„Miła, ach, miła” – tak rzecze do niej.

I udała się z tym młodym rycerzykiem w świat daleki,
I udała się z tym rycerzykiem w świat,
I udała się z tym młodym rycerzykiem w świat daleki,
I udała się z tym rycerzykiem w świat.

I nie uszło nic więcej jak dziewięć miesięcy,
Siedzi ona nad Wisłą, płacze,
I nie uszło nic więcej jak dziewięć miesięcy,
Siedzi ona nad Wisłą, płacze.
„Miłość, ach, miłość, zdradziłaś ty mnie.
Miłość, ach, miłość, zdradziłaś ty mnie.”.

I rzuciła się z rozpaczy do tej falującej wody,
I rzuciła się z rozpaczy do tej wody,
I rzuciła się z rozpaczy do tej falującej wody,
I rzuciła się z rozpaczy do tej wody.

I rzuciła się z rozpaczy do tej falującej wody,
I rzuciła się z rozpaczy do tej wody,
I rzuciła się z rozpaczy do tej falującej wody,
I rzuciła się z rozpaczy do tej wody.