Co było, nie wróci - i szaty rozdzierać by próżno. Cóż, każda epoka ma własny porządek i ład... A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin - Tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł. A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin - Tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł. Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie I tyle jest aut, i rakiety unoszą nas w dal... A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie, I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal. A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie, I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal. Pozdrawiam i wielbię swój wiek, swego stwórcę i mistrza, Szalony mój wiek, zdolny wiek mój chcę cenić i czcić... A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza, I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić. A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza, I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić. No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz szlak się uświetnił I wszystko już jest - cicha przystań, non-iron i wikt... A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym Górują cokoły, na których nie stoi już nikt. A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym Górują cokoły, na których nie stoi już nikt. Co było, nie wróci... Wychodzę wieczorem na spacer I nagle spojrzałem na Arbat i - ach, co za gość! Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się, Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś. Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się, Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś.  

a E7 a Co było, nie wróci - i szaty rozdzierać by próżno. C G7 Cóż, każda epoka ma własny porządek i ład... C A7 C A7 A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin - d G7 C a Tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł. C A7 C A7 A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin - d G7 C a Tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł. Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie I tyle jest aut, i rakiety unoszą nas w dal... A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie, I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal. A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie, I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal. Pozdrawiam i wielbię swój wiek, swego stwórcę i mistrza, Szalony mój wiek, zdolny wiek mój chcę cenić i czcić... A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza, I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić. A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza, I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić. No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz szlak się uświetnił I wszystko już jest - cicha przystań, non-iron i wikt... A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym Górują cokoły, na których nie stoi już nikt. A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym Górują cokoły, na których nie stoi już nikt. Co było, nie wróci... Wychodzę wieczorem na spacer I nagle spojrzałem na Arbat i - ach, co za gość! Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się, Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś. Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się, Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś.