e h e h e h e h

W dzielnicy żebraków, pod murem klasztoru,          e h
Za zamkiem, gdzie miejskiej nie ujrzysz już straży  G A H H7
Aż huczy od gorzkich oskarżeń i sporów              e D
Przeciwko Królowi Nędzarzy.                         a C h7 e (h e h)

Ma nędza swą godność, lecz nią się nie najesz,
I więcej coś w ustach mieć chcesz, prócz nadziei,
Wybrano więc króla, a on – powiadają –
Okazał się królem złodziei.                         a C h7 e (h e C7)

I złodziej ma honor, choć głód cierpi rzadziej,     f c
Lecz inny to cech i się rządzi inaczej –            Gis B C C7
Więc mówić się zwykło już głośno o zdradzie         f Dis
Idei godności żebraczej.                            b Cis c7 f (c f c)

A król wszak szlachetną miał myśl, by pogodzić      Cis f
I jednych i drugich, choć w walkach zajadli;        H0 g C7
Lecz zanim spłodzoną ideę urodził –                 f Dis
Złodzieje nędzarzy okradli.                         b Cis c7 f (c f c)

Na burzach dziejowych w żebraczej dzielnicy
Ni klasztor, ni zamek właściwie nie straci,
Bo koszt szlachetności wyliczą skarbnicy…
A okradziony – zapłaci.                             b Cis c7 f (c f c f c f)

W dzielnicy żebraków, pod murem klasztoru,
Za zamkiem, gdzie miejskiej nie ujrzysz już straży
Aż huczy od gorzkich oskarżeń i sporów
Przeciwko Królowi Nędzarzy.
Ma nędza swą godność, lecz nią się nie najesz,
I więcej coś w ustach mieć chcesz, prócz nadziei,
Wybrano więc króla, a on - powiadają -
Okazał się królem złodziei.
I złodziej ma honor, choć głód cierpi rzadziej,
Lecz inny to cech i się rządzi inaczej -
Więc mówić się zwykło już głośno o zdradzie
Idei godności żebraczej.
A król wszak szlachetną miał myśl, by pogodzić
I jednych i drugich, choć w walkach zajadli;
Lecz zanim spłodzoną ideę urodził -
Złodzieje nędzarzy okradli.
Na burzach dziejowych w żebraczej dzielnicy
Ni klasztor, ni zamek właściwie nie straci,
Bo koszt szlachetności wyliczą skarbnicy…
A okradziony - zapłaci.

Słowa: Jacek Kaczmarski
Muzyka: Zbigniew Łapiński