Gdzieś na wiosnę front już przeszedł, /a Chłopcy poszli w trop - mnie w lesie Chłop rannego znalazł i się ulitował. /A7 d Młody był i niebogaty, /d Trochę traw, coś na kształt chaty, /a A w oborze jedna zabiedzona krowa. /E7 a Leżę w słomie, liżę rany, wtem chłop wpada zastrachany: - Idą Ruskie! - Woła - ale od zachodu! - Cóżeś taki niespokojny? Może to już koniec wojny, Albo władzę przysyłają dla narodu! Podchodzimy na skraj lasu, A tam Ruskie - krowy pasą - Stado z tysiąc sztuk, dorodne, zdrowe, mleczne. Skoro trawę żre pod strażą, Znać - do Rosji je prowadzą Spod Poznania, więc zdobyczne - poniemieckie. Słuchaj - mówię - coś tak czuję, Że tu sobie pohandlujesz. Idź po bimber, coś go za oborą schował - Ruski nie zje, a wypije a to bydło jest niczyje, Przecież przyda się w oborze - druga krowa! Idzie chłop - i mowa krótka: wódka - krowa, krowa - wódka, Ale strażnik z karabinem - niet - powiada. Jak się krowy nie doliczą, to pod mur postawią z niczym. Nam się czisło, czyli liczba musi zgadzać! Chłop pomyślał i zaradził, chudą krowę przyprowadził, Dodał bimber i zamienił ją - na tłustą. Mało ryczy, mleko daje, chłop się cieszy, a ja - wzajem, Żeśmy krową - świnię podłożyli Ruskom! Jeszcze dobrze nie strzeźwieli - do zagrody przylecieli, Krowę w łańcuch, mnie na muszkę, chłop pobity - Tak napili się za darmo, odzyskali własność armii, I wykryli na dodatek - schron bandyty. Dziesięć lat ich kraj zwiedzałem, w jedenasty rok na stałe Powróciłem tu, gdzie z nimi handlowałem. Chłopu poszło nie tak gładko - żyje ponoć - pod Kamczatką, W każdym razie już go więcej nie widziałem. Nasza krowa - jakby zgadła, co ją czeka - szybko padła, Nim przegnali ją na tamtą Bugu stronę. Pogrzeb miała uroczysty - w ziemi bliskiej, bo ojczystej Leżą kości jej - starannie ogryzione.

Gdzieś na wiosnę front już przeszedł a Chłopcy poszli w trop - mnie w lesie a Chłop rannego znalazł i się ulitował A7 d Młody był i niebogaty d Trochę traw, coś na kształt chaty a A w oborze jedna zabiedzona krowa E7 a Leżę w słomie, liżę rany Wtem chłop wpada zastrachany - Idą Ruskie! - woła - ale od zachodu! - Cóżeś taki niespokojny? Może to już koniec wojny Albo władzę przysyłają dla narodu Podchodzimy na skraj lasu A tam Ruskie - krowy pasą Stado z tysiąc sztuk, dorodne, zdrowe, mleczne Skoro trawę żre pod strażą Znać - do Rosji je prowadzą Spod Poznania, więc zdobyczne - poniemieckie Słuchaj - mówię - coś tak czuję Że tu sobie pohandlujesz Idź po bimber, coś go za oborą schował Ruski nie zje, a wypije A to bydło jest niczyje Przecież przyda się w oborze druga krowa! Idzie chłop - i mowa krótka Wódka - krowa, krowa - wódka Ale strażnik z karabinem - niet - powiada Jak się krowy nie doliczą To pod mur postawią z niczym Nam się czisło, czyli liczba musi zgadzać! Chłop pomyślał i zaradził Chudą krowę przyprowadził Dodał bimber i zamienił ją - na tłustą Mało ryczy, mleko daje Chłop się cieszy, a ja - wzajem Żeśmy krową - świnię podłożyli Ruskom! Jeszcze dobrze nie strzeźwieli Do zagrody przylecieli Krowę w łańcuch, mnie na muszkę, chłop pobity Tak napili się za darmo Odzyskali własność armii I wykryli na dodatek - schron bandyty Dziesięć lat ich kraj zwiedzałem W jedenasty rok na stałe Powróciłem tu, gdzie z nimi handlowałem Chłopu poszło nie tak gładko Żyje ponoć - pod Kamczatką W każdym razie już go więcej nie widziałem Nasza krowa - jakby zgadła Co ją czeka - szybko padła Nim przegnali ją na tamtą Bugu stronę Pogrzeb miała uroczysty W ziemi bliskiej, bo ojczystej Leżą kości jej starannie ogryzione