W powodzi włosów twoich, w rzece ust                a d
kniei jak wieczór - ciemnej                         a
wołanie nadaremne,                                  e
daremny plusk.                                      G

Jeszcze tak w ciebie płynąc, niosąc cię tak odbitą  a d
w źrenicach lub u powiek zawisłą jak łzę,           G a
usłyszę w tobie morze delfinem srebrnie ryte,       d
w muszli twojego ciała szumiące snem.               G a

Jeszcze w mroku owinę, tak jeszcze róża nocy
i mienie świat gałązka, strzępem albo gestem,
potem niemo się stoczy,
smuga przejdzie przez oczy
i powiem: nie będąc - jestem.

Albo w gaju, gdzie jesteś                           a G C E7
brzozą, białym powietrzem
i mlekiem dnia,
barbarzyńcą ogromnym,
tysiąc wieków dzwigając
trysnę szumem bugaju
w gałęziach twoich - ptak.

Jeden dzień - a na tęsknotę - wiek,
jeden gest - a już orkanów pochód
jeden krok - a otoś tylko jest
w każdy czas - duch czekający w prochu.

W powodzi włosów Twoich, w rzece ust,
kniei jak wieczór - ciemnej
wołanie nadaremne,
daremny trud.

Jeszcze tak w ciebie płynąc, niosąc cię tak odbitą
u ramion lub u powiek zawisłą jak łzę,
usłyszę w tobie morze delfinem srebrnie ryte,
w muszli twojego ciała szumiące snem.

Albo w gaju, gdzie jesteś brzozą,
białym powietrzem i mlekiem dnia,
trysną kolory burzanów zielonych
w Twoich oczach - mieszkam ja

Jeden dzień - a na tęsknotę - wiek,
jeden gest - a już orkanów pochód,
jeden krok - otoś tylko jest
w każdy czas - gest czekający mroku.