a C G D a C G a

Podczas gdy ciało w mękach żebraczego postu,   C G
Kurczyło się jak ochłap wyschłego moczaru.     e a
Ręka ma w samowolnym obłędzie rozrostu         C G
Wszerz i wzwyż potworniała od żądzy bezmiaru.  E
Wypaczona od skwarów i pusta jak dzieża,       C G
Miażdżąc stawów hamulce rosła mi i rosła,      e a
Czując radość zawczasu ciosanego wiosła,       C G
Co już samym zapłodku śni morskie bezbrzeża.   E

Ręko nadmierna Ręko
w pięść modlitewną się złóż,                   a G E a
Męko nadmierna Męko zmalej
i skurcz się i znuż. / bis                     C G E

Sen ucieka jej w nocy, ptak płoszy się we dnie.
Pierś dziewczęca nie uśnie w jej chwytnej ustroni.
Przechodzień na jej widok wzdraga się i blednie,
Bo nie starczy jałmużny dla tak wielkiej dłoni.

Ręko nadmierna Ręko                            ...

Przekroczyła mych kości zgłodniałe granice,
Przerosła moją duszę sumienie i łoże,
I boję się, że skoro ukryje w niej lice,
Nigdy ich już w zaświaty nie wyłonię Boże.
A kiedy się przeżegnam przesadny znak krzyża
Opętany wariactwem zbytniego ogromu,
Źdźbłem zaledwie się dąży do mego pobliża,
A resztą pierzcha w światy nie znane nikomu

Ręko nadmierna Ręko                            ...

sł. Bolesław Leśmian,
muz. Zbigniew Stefański, Jarosław Chrząstek

Podczas gdy ciało w mękach żebraczego postu, Kurczyło się jak ochłap wyschłego moczaru.

Ręka ma w samowolnym obłędzie rozrostu

Wszerz i wzwyż potworniała od żądzy bezmiaru.

Wypaczona od skwarów i pusta jak dzieża,

Miażdżąc stawów hamulce rosła mi i rosła,

Czując radość zawczasu ciosanego wiosła, Co już samym zapłodku śni morskie bezbrzeża.

Ręko nadmierna Ręko

w pięść modlitewną się złóż,

Męko nadmierna Męko zmalej

i skurcz się i znuż. / bis

Sen ucieka jej w nocy, ptak płoszy się we dnie.

Pierś dziewczęca nie uśnie w jej chwytnej ustroni.

Przechodzień na jej widok wzdraga się i blednie,

Bo nie starczy jałmużny dla tak wielkiej dłoni.

Ręko nadmierna Ręko …

Przekroczyła mych kości zgłodniałe granice,

Przerosła moją duszę sumienie i łoże,

I boję się, że skoro ukryje w niej lice,

Nigdy ich już w zaświaty nie wyłonię Boże.

A kiedy się przeżegnam przesadny znak krzyża

Opętany wariactwem zbytniego ogromu,

Źdźbłem zaledwie się dąży do mego pobliża,

A resztą pierzcha w światy nie znane nikomu

Ręko nadmierna Ręko …