Spadanie opłucz kieliszki po czerwonym winie a E nie patrz przez okno broń Boże nie słuchaj G D jak w pustej kuchni znów monolog płynie F D z rdzawego kranu sącząc się do ucha h zmn. E ze ściany zwisa wpółżywa natura a E stąd niedokładnie widzisz zarys dzbanka G D gdy jakaś para kocha się za ścianą F D na tyle mocno by twój płacz zagłuszyć F h zmn. E a patrz nie zobaczysz jej już nigdy więc zapamiętaj chociaż imię żebyś już nawet przez pomyłkę nie wypowiedział go do innej i zapamiętaj ból powieki wstydliwą ulgę że już koniec że już przypadkiem jej nie dotkną myśl nieostrożna czujne dłonie patrz nie usłyszysz jej już wcale tylko ten twój serdeczny palec zabłyśnie czasem złotą pustką bez kieliszka bez obrączki popatrzysz na świat tak wolny jak ptak zamknięty w klatce żeber zapłaczesz nad światem gdzie nadal nie ma ciebie i was i dzieci co miały się narodzić książek przeczytanych wspólnie wiem że tu nie o to chodzi ale patrzę przez okno i liczę kartki kalendarza co płoną wysyłane do pieca jak komandosi na swój pierwszy pogrom smutni spadochroniarze ostatniej szansy koledzy studiujący na poprzednim roku kartki z kalendarza już nic do ukrycia już bez tajemnic bo wszystko się stało opłucz kieliszki po czerwonym winie nie patrz przez okno broń Boże nie słuchaj jak w pustej kuchni znów monolog płynie z rdzawego kranu sącząc się do ucha ze ściany zwisa wpółżywa natura stąd niedokładnie widzisz zarys dzbanka gdy jakaś para kocha się za ścianą na tyle mocno by twój płacz zagłuszyć

Opłucz kieliszki po czerwonym winiea E nie patrz przez okno broń Boże nie słuchaj     G D jak w pustej kuchni znów monolog płynie      F D z rdzawego kranu sącząc się do ucha              h E ze ściany zwisa wpółżywa natura      a E stąd niedokładnie widzisz zarys dzbanka        G D gdy jakaś para kocha się za ścianą    F D na tyle mocno by twój płacz zagłuszyć           F h E a patrz nie zobaczysz jej już nigdy więc zapamiętaj chociaż imię żebyś już nawet przez pomyłkę nie wypowiedział go do innej i zapamiętaj ból powieki wstydliwą ulgę że już koniec że już przypadkiem jej nie dotkną myśl nieostrożna czujne dłonie patrz nie usłyszysz jej już wcale tylko ten twój serdeczny palec zabłyśnie czasem złotą pustką bez kieliszka bez obrączki popatrzysz na świat tak wolny jak ptak zamknięty w klatce żeber zapłaczesz nad światem gdzie nadal nie ma ciebie i was i dzieci co miały się narodzić książek przeczytanych wspólnie wiem że tu nie o to chodzi ale patrzę przez okno i liczę kartki kalendarza co płoną wysyłane do pieca jak komandosi na swój pierwszy pogrom smutni spadochroniarze ostatniej szansy koledzy studiujący na poprzednim roku kartki z kalendarza już nic do ukrycia już bez tajemnic bo wszystko się stało opłucz kieliszki po czerwonym winie nie patrz przez okno broń Boże nie słuchaj jak w pustej kuchni znów monolog płynie z rdzawego kranu sącząc się do ucha ze ściany zwisa wpółżywa natura stąd niedokładnie widzisz zarys dzbanka gdy jakaś para kocha się za ścianą na tyle mocno by twój płacz zagłuszyć