Miejcie nadzieję!!.. Nie tę lichą, marną solo gitarowe Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. Miejcie odwagę!... Nie tę jednodniową, h Fis h Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska, D A D Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową G A h Nie da się zepchnąć z swego stanowiska. e Fis h Miejcie odwagę... Nie tę tchnącą szałem, c G c Która na oślep leci bez oręża, Dis B Dis Lecz tę, co sama niezdobytym wałem Gis B c Przeciwne losy stałością zwycięża. x2 f G c Przestańmy własną pieścić się boleścią, cis Gis cis Przestańmy ciągłym lamentem się poić! E, H, E Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, A H cis Mężom przystoi w milczeniu się zbroić. x2 fis Gis cis Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje d A d I przechowywać ideałów czystość; F C F Do nas należy dać im moc i zbroję, B C d By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość . x2 g A d Miejcie nadzieję!... Nie tę lichą, marną Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, solo gitarowe Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. x2

Miejcie nadzieję!!.. Nie tę lichą, marną solo gitarowe Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. Miejcie odwagę!... Nie tę jednodniową, h Fis h Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska, D A D Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową G A h Nie da się zepchnąć z swego stanowiska. e Fis h Miejcie odwagę... Nie tę tchnącą szałem, c G c Która na oślep leci bez oręża, Dis B Dis Lecz tę, co sama niezdobytym wałem Gis B c Przeciwne losy stałością zwycięża. x2 f G c Przestańmy własną pieścić się boleścią, cis Gis cis Przestańmy ciągłym lamentem się poić! E H E Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, A H cis Mężom przystoi w milczeniu się zbroić. x2 fis Gis cis Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje d A d I przechowywać ideałów czystość; F C F Do nas należy dać im moc i zbroję, B C d By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość . x2 g A d Miejcie nadzieję!... Nie tę lichą, marną Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, solo gitarowe Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. x2