Nie na tym niebie, a i gwiazda nie ta, Weszła mi w szkodę, poraziła oczy. Wół stąpa ciężko, toczy się kareta. Patrzeć, a droga w gęsty las się toczy. W moim lesie, na moim południu, Wrzosy chodzą po rudych pagórkach. I już drzewa jesienią się trudnią Wiatr się stroi w ich opadłe pióra. U kapelusza powisają dzwonki, Aby okłamać skromność wesołością. Jakby żałobę pisać krojem czcionki, Co na wesele zwykła spraszać gości. Hej, hej, hej, hej, hej, hej, Hej, hej, hej, hej, hej, hej Gdzie jest ten kamień, za który nie sięga, Kolców i pokrzyw rozległy widnokres? Gdzie trochę ciepła, co u stóp przyklęka I rękawice osuszy mi mokre? W moim lesie wygasły już światła, Noc już w coraz większym płaszczu chodzi. Z boku kropli, ostatniej co spadła, Zimy biała gwiazda się urodzi. U kapelusza powisają dzwonki, Aby okłamać skromność wesołością. Jakby żałobę pisać krojem czcionki, Co na wesele zwykła spraszać gości. Hej, hej, hej, hej, hej, hej, Hej, hej, hej, hej, hej, hej W moim lesie białe ognie płoną, Rosną skrzydła śniegowej zawieji. W moim lesie świt cały ze szronu, W moim lesie jednak zima dmie.  

[Em]Nie na tym niebie, a i gwiazda [Am]nie ta, [H7]Weszła mi w szkodę, poraziła [Em]oczy. [Em]Wół stąpa ciężko, toczy się ka[Am]reta. [H7]Patrzeć, a droga w gęsty las się[Em] toczy. [Em]W moim lesie, na moim po[Am]łudniu, [H7]Wrzosy chodzą po rudych pa[Em]górkach. [Em]I już drzewa jesienią się [Am]trudnią [H7]Wiatr się stroi w ich opadłe [Em]piórka. [D]U kapelusza powisają dzwonki, [G]Aby okłamać skromność wesołością. [E]Jakby żałobę pisać krojem czcionki, [Am]Co na wesele zwykła spraszać gości. [H7]Hej, hej, hej, hej, hej, hej, [H7]Hej, hej, hej, hej, hej, hej Gdzie jest ten kamień, za który nie sięga, e a Kolców i pokrzyw rozległy widnokres? H7 e Gdzie trochę ciepła, co u stóp przyklęka e a I rękawice osuszy mi mokre? H7 e W moim lesie wygasły już światła, e a Noc już w coraz większym płaszczu chodzi. H7 e Z boku kropli, ostatniej co spadła, e a Zimy biała gwiazda się urodzi. H7 e U kapelusza powisają dzwonki, D Aby okłamać skromność wesołością. G Jakby żałobę pisać krojem czcionki, E Co na wesele zwykła spraszać gości. Am Hej, hej, hej, hej, hej, hej, H7 Hej, hej, hej, hej, hej, hej H7 W moim lesie białe ognie płoną, e a Rosną skrzydła śniegowej zawiei. H7 e W moim lesie świt cały ze szronu, e a W moim lesie jednak zima dmie. H7 e