Jego Bogiem wiatr był zawsze,                                      e a D7
Gdy do niego dłonie żagli składał.                                 G H7
Rzekłbyś - "Pewnie na wiatr rzuca słowa" -                         C H7 e C
Nie, on z Bogiem gadał.                                            H7 e

Jego Bogiem ląd był zawsze,
Gdy strudzony na piach jego padał.
Rzekłbyś - "Pewnie strach obleciał człeka" -
Nie, on z Bogiem gadał.

Jego Bogiem dom był zawsze,
Gdy wróciwszy do ścian twarz przykładał.
Rzekłbyś - "Pewnie coś go trapić musi" -
Nie, on z Bogiem gadał.

I tak czcił trzech swych Bogów,                                    H7
Choć wiatr był wysoko, a brzeg gdzieś daleko, na którym stał dom.  e D D7 G
Lecz zapomniał żeglarz o tym czwartym Bogu,                        a e
Który był tuż obok i los w ręku miał...                            C H7

A tym Bogiem morze było,
Błąd swój pojął, gdy już w otchłań wpadał.
Wołał, prosił, lecz Bóg nie rozumiał,
Czemu?... Z nim nigdy nie gadał...

Jego Bogiem wiatr był zawsze,                                      e a D7
Gdy do niego dłonie żagli składał.                                 G H7
Rzekłbyś - "Pewnie na wiatr rzuca słowa" -                         C H7 e C
Nie, on z Bogiem gadał.                                            H7 e

Jego Bogiem ląd był zawsze,
Gdy strudzony na piach jego padał.
Rzekłbyś - "Pewnie strach obleciał człeka" -
Nie, on z Bogiem gadał.

Jego Bogiem dom był zawsze,
Gdy wróciwszy do ścian twarz przykładał.
Rzekłbyś - "Pewnie coś go trapić musi" -
Nie, on z Bogiem gadał.

I tak czcił trzech swych Bogów,                                    H7
Choć wiatr był wysoko, a brzeg gdzieś daleko, na którym stał dom.  a D D7 G
Lecz zapomniał żeglarz o tym czwartym Bogu,                        a e
Który był tuż obok i los w ręku miał...                            C H7

A tym Bogiem morze było,
Błąd swój pojął, gdy już w otchłań wpadał.
Wołał, prosił, lecz Bóg nie rozumiał,
Czemu?... Z nim nigdy nie gadał...