d Co się stało z naszą klasą? – A A7 A Pyta Adam w Tel – Avivie – d Ciężko sprostać takim czasom, A A7 A Ciężko w ogóle żyć uczciwie. F Co się stało z naszą klasą? - C C7 Wojtek w Szwecji, w porno klubie, d Pisze: Dobrze mi tu płacą A A7 A Za to, co i tak wszak lubię, d g A d Za to, co i tak wszak lubię. Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, d Bo tam mają perspektywy, A A7 A Staszek w stanach sobie radzi, d Paweł do Paryża przywykł. A A7 A Gośka z Przemkiem ledwie przędą, F W maju będzie trzeci bachor, C C7 Próżno skarż się urzędom, d Że też chcieliby na zachód, A A7 A Że też chcieliby na zachód. a g A d Za to Magda jest w Madrycie d I wychodzi za Hiszpana, A A7 A Maciek w grudniu stracił życie, d Gdy chodzili po mieszkaniach. A A7 A Janusz ten, co zawiść budził, F Że go każda fala niesie, C C7 Jest chirurgiem, leczy ludzi, d Ale brat mu się powiesił, A A7 A Ale brat mu się powiesił. a g A d Marek siedzi za odmowę, d Bo nie strzelał do Michała, A A7 A A ja piszę ich historię – d I to już jest klasa cała. A A7 A Jeszcze Filip – fizyk w Moskwie, F Dziś nagrody różne zbiera, C C7 Jeździ, kiedy chce do Polski, d Był przyjęty przez premiera, A A7 A Był przyjęty przez premiera. a g A d Odnalazłem klasę całą – d Na wygnaniu, w kraju, w grobie, A A7 A Ale coś się pozmieniało, d Każdy sobie żywot skrobie. A A7 A Odnalazłem całą klasę – F Wyrośniętą i dojrzałą, C C7 Rozdrapałem młodość naszą, d Lecz za bardzo nie bolało, A A7 A Lecz za bardzo nie bolało. a g A d Już nie chłopcy, lecz mężczyźni, d Już kobiety, nie dziewczyny, A A7 A Młodość szybko się zabliźni, d Nie ma w tym niczyjej winy. A A7 A Wszyscy są odpowiedzialni, F Wszyscy mają w życiu cele, C C7 Wszyscy w miarę są normalni, d Ale przecież to niewiele, A A7 A Ale przecież to niewiele. a g A d Nie wiem sam, co mi się marzy, d Jaka z gwiazd nade mną świeci, A A7 A Gdy wśród tych nieobcych twarzy, d Szukam ciągle twarzy dzieci. A A7 A Czemu wciąż przez ramię zerkam, F Choć nie woła nikt: Kolego, C C7 Że ktoś ze mną zagra w berka, d Lub przynajmniej w chowanego, A A7 A Lub przynajmniej w chowanego. a g A d Własne pędy, własne liście d Zapuszczamy każdy sobie A A7 A I korzenie oczywiście d Na wygnaniu, w kraju, w grobie. A A7 A W dół, na boki, wzwyż, ku słońcu, F Na stracenie, w prawo, w lewo, C C7 Kto pamięta, że to w końcu d Jedno i to samo drzewo, A A7 A Jedno i to samo drzewo. a g A d

d Co się stało z naszą klasą? – A A7 A Pyta Adam w Tel – Avivie – d Ciężko sprostać takim czasom, A A7 A Ciężko w ogóle żyć uczciwie. F Co się stało z naszą klasą? - C C7 Wojtek w Szwecji, w porno klubie, d Pisze: Dobrze mi tu płacą A A7 A Za to, co i tak wszak lubię, d g A d Za to, co i tak wszak lubię. Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, d Bo tam mają perspektywy, A A7 A Staszek w stanach sobie radzi, d Paweł do Paryża przywykł. A A7 A Gośka z Przemkiem ledwie przędą, F W maju będzie trzeci bachor, C C7 Próżno skarż się urzędom, d Że też chcieliby na zachód, A A7 A Że też chcieliby na zachód. d g A d Za to Magda jest w Madrycie d I wychodzi za Hiszpana, A A7 A Maciek w grudniu stracił życie, d Gdy chodzili po mieszkaniach. A A7 A Janusz ten, co zawiść budził, F Że go każda fala niesie, C C7 Jest chirurgiem, leczy ludzi, d Ale brat mu się powiesił, A A7 A Ale brat mu się powiesił. d g A d Marek siedzi za odmowę, d Bo nie strzelał do Michała, A A7 A A ja piszę ich historię – d I to już jest klasa cała. A A7 A Jeszcze Filip – fizyk w Moskwie, F Dziś nagrody różne zbiera, C C7 Jeździ, kiedy chce do Polski, d Był przyjęty przez premiera, A A7 A Był przyjęty przez premiera. d g A d Odnalazłem klasę całą – d Na wygnaniu, w kraju, w grobie, A A7 A Ale coś się pozmieniało, d Każdy sobie żywot skrobie. A A7 A Odnalazłem całą klasę – F Wyrośniętą i dojrzałą, C C7 Rozdrapałem młodość naszą, d Lecz za bardzo nie bolało, A A7 A Lecz za bardzo nie bolało. d g A d Już nie chłopcy, lecz mężczyźni, d Już kobiety, nie dziewczyny, A A7 A Młodość szybko się zabliźni, d Nie ma w tym niczyjej winy. A A7 A Wszyscy są odpowiedzialni, F Wszyscy mają w życiu cele, C C7 Wszyscy w miarę są normalni, d Ale przecież to niewiele, A A7 A Ale przecież to niewiele. d g A d Nie wiem sam, co mi się marzy, d Jaka z gwiazd nade mną świeci, A A7 A Gdy wśród tych nieobcych twarzy, d Szukam ciągle twarzy dzieci. A A7 A Czemu wciąż przez ramię zerkam, F Choć nie woła nikt: Kolego, C C7 Że ktoś ze mną zagra w berka, d Lub przynajmniej w chowanego, A A7 A Lub przynajmniej w chowanego. d g A d Własne pędy, własne liście d Zapuszczamy każdy sobie A A7 A I korzenie oczywiście d Na wygnaniu, w kraju, w grobie. A A7 A W dół, na boki, wzwyż, ku słońcu, F Na stracenie, w prawo, w lewo, C C7 Kto pamięta, że to w końcu d Jedno i to samo drzewo, A A7 A Jedno i to samo drzewo. d g A d