Piękny połów rejs nam dał, h fis Widać los łaskawy był - D A Każdy myślał, gdyśmy już do domu szli. e D Fis Na lądzie da się przeżyć h fis Miesiąc, dwa lub trzy. D A Ci, co żony mieli, już liczyli dni. e D Fis Ref: A nasze kobiety w porcie są, h fis e h Wypatrują swoje oczy D A Od rana do nocy, e Fis A wieczorem stawiają w oknach G D Świece zapalone e h I maja nadzieję, D e Że to godzin już niewiele. Fis h Bosman pierwszy poczuł to, A przygłuchy trochę był, Krzyknął: "Chłopcy, kry nam kadłub drą!" Potem szybko poszło wszystko, Maszt jak słomka cienka prysnął I nasz szkuner z desek z trzaskiem nieuchronnie szedł na dno Kumple w falach przed chwilą, Teraz wszyscy już są w Hilo, Szyper w oczy mi popatrzył i podążył tam. I z załogi kilkunastu, W martwej ciszy już, bez wrzasku, Uczepiony jakiejś belki pozostałem w morzu sam. Cud to chyba, że przeżyłem, Chociaż w morzu długo byłem, A do portu, skąd wyszliśmy, jakoś wracać strach. Bo gdzie oczy swe podzieję, Gdy odbiorę im nadzieję, Tym kobietom, których mężów głosy ciągle słyszę w snach.

h fis Piękny połów rejs nam dał, D A Widać los łaskawy był e D Fis Każdy myślał, gdyśmy już do domu szli. h fis Na lądzie da się przeżyć D A Miesiąc, dwa lub trzy. e D Fis Ci, co żony mieli, już liczyli dni. {Ref:} h fis e h A nasze kobiety w porcie są, D A Wypatrują swoje oczy e Fis Od rana do nocy, G D A wieczorem stawiają w oknach e h Świece zapalone D e I mają nadzieję, Fis h Że to godzin już niewiele. h fis Bosman pierwszy poczuł to, D A A przygłuchy trochę był, e D Fis Krzyknął: "Chłopcy, kry nam kadłub drą!" h fis Potem szybko poszło wszystko, D A Maszt jak słomka cienka prysnął e D Fis I nasz szkuner z desek z trzaskiem nieuchronnie szedł na dno {Ref:} h fis e h A nasze kobiety w porcie są, D A Wypatrują swoje oczy e Fis Od rana do nocy, G D A wieczorem stawiają w oknach e h Świece zapalone D e I mają nadzieję, Fis h Że to godzin już niewiele. h fis Kumple w falach przed chwilą, D A Teraz wszyscy już są w Hilo, e D Fis Szyper w oczy mi popatrzył i podążył tam. h fis I z załogi kilkunastu, D A W martwej ciszy już, bez wrzasku, e D Fis Uczepiony jakiejś belki pozostałem w morzu sam. {Ref:} h fis e h A nasze kobiety w porcie są, D A Wypatrują swoje oczy e Fis Od rana do nocy, G D A wieczorem stawiają w oknach e h Świece zapalone D e I mają nadzieję, Fis h Że to godzin już niewiele. h fis Cud to chyba, że przeżyłem, D A Chociaż w morzu długo byłem, e D Fis A do portu, skąd wyszliśmy, jakoś wracać strach. h fis Bo gdzie oczy swe podzieję, D A Gdy odbiorę im nadzieję, e D Fis Tym kobietom, których mężów głosy ciągle słyszę w snach. {Ref:} h fis e h A nasze kobiety w porcie są, D A Wypatrują swoje oczy e Fis Od rana do nocy, G D A wieczorem stawiają w oknach e h Świece zapalone D e I mają nadzieję, Fis h Że to godzin już niewiele.