"Uciekaj, moje serce" Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila, a E a splecione ręce gdzieś na plaży oczu błysk, G C wysłany w biegu krótki list, A7 stokrotka śniegu, dobra myśl, d to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć. G C Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd d a i nie wybaczy nikt chłodu ust twych. d E a Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach, kropelka żalu, której winien jesteś ty, nieprawda, że tak miało być, że warto w byle pustkę iść, to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć. Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd i nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów, uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd i nie wybaczy nikt chłodu ust twych. Odloty nagłe i wstydliwe, niezabawne, nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś, żałośnie chuda kwiatów kiść i nowa złuda, nowa nić, to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć. Uciekaj skoro świt ...

"Uciekaj, moje serce" a E a Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila, G G7 C splecione ręce gdzieś na plaży oczu błysk, A7 wysłany w biegu krótki list, d stokrotka śniegu, dobra myśl, G G7 C to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć. d a Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd d E7 a i nie wybaczy nikt chłodu ust twych. Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach, kropelka żalu, której winien jesteś ty, nieprawda, że tak miało być, że warto w byle pustkę iść, to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć. Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd i nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów, uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd i nie wybaczy nikt chłodu ust twych. Odloty nagłe i wstydliwe, niezabawne, nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś, żałośnie chuda kwiatów kiść i nowa złuda, nowa nić, to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć. Uciekaj skoro świt ...