Zyska sławę, królem będzie Kto na szklaną górę wejdzie. Kto zdobędzie szczyt w błękicie Będzie tym, kto jest na szczycie. I choć wielu kusi wejście Jeden tylko ma tam miejsce. A, że przecież Góra - Szklana, Więc dla wielu - niewidzialna. A, że przecież Góra - Szklana, Więc dla wielu - niewidzialna. Nawet tym, co na jej zboczach Szczyt się nie odbija w oczach. Skóra Góry gładka, śliska, Diamentowo jest przejrzysta. I dopiero krew rozlana Wskaże gdzie jest szklana ściana. Więc po strużkach cudzej krwi Wiedzie wąski ślad na szczyt. Więc po strużkach cudzej krwi Wiedzie wąski ślad na szczyt. Ale nie wie nikt wśród żywych Czy ten szlak, to szlak prawdziwy. Skóra Góry gładka, śliska, Diamentowo jest przejrzysta. Więc się modli u stóp krzyży Za tych, którzy padli niżej. Po czym u ich boku spocznie U stóp góry niewidocznej. Zyska sławę, królem będzie Kto na szklaną górę wejdzie. Zyska sławę, królem będzie Kto na szklaną górę wejdzie...  

Zyska sławę, królem będzie h Kto na szklaną górę wejdzie. e (fis) h Kto zdobędzie szczyt w błękicie h Będzie tym, kto jest na szczycie. e (fis) h I choć wielu kusi wejście e h Jeden tylko ma tam miejsce. fis h A, że przecież Góra - Szklana, e h Więc dla wielu - niewidzialna. fis h A, że przecież Góra - Szklana, e h Więc dla wielu - niewidzialna. fis h Nawet tym, co na jej zboczach h Szczyt się nie odbija w oczach. e (fis) h Skóra Góry gładka, śliska, Diamentowo jest przejrzysta. I dopiero krew rozlana Wskaże gdzie jest szklana ściana. Więc po strużkach cudzej krwi Wiedzie wąski ślad na szczyt. Więc po strużkach cudzej krwi Wiedzie wąski ślad na szczyt. Ale nie wie nikt wśród żywych Czy ten szlak, to szlak prawdziwy. Skóra Góry gładka, śliska, Diamentowo jest przejrzysta. Więc się modli u stóp krzyży Za tych, którzy padli niżej. Po czym u ich boku spocznie U stóp góry niewidocznej. Zyska sławę, królem będzie Kto na szklaną górę wejdzie. Zyska sławę, królem będzie Kto na szklaną górę wejdzie...