1. Tam [a]las się pochy[a7]la pra[a]starym chojarem, Nad [a]ciemnym stru[a7]mieniem niebo [a]się zamyka. Tam [a]buk roso[a7]chatym zak[a]rywa konarem Mo[a]giły, których [a7]nawet [a]wiatr unika. Dla [a]oczu ukryty[a7] — niedo[a]strzegły wzrokiem Je[B]dyny ślad wymarłej sadyby — — [a]Gasnąca [a7]drożyna s[a]pleciona z potokiem J[B]akby nie była — odeszła jak gdyby. Po[a]rosły [G]drzewa, gdzie [D]umarły [a]chaty, Zam[e]knęły się [F]cerkwi wid[d]mowe wie[E7]rzeje. [a]Opuścił s[G]ioło [D]Chrystus Pan[a]tokrator, [e]Zgięty w pół [F]krzyż [d]samotnie ni[E7]szczeje. Ref. Na [a]przekór podnieśmy ku [C]niebu ektenie, [G]Na próżno błagajmy bło[D]gosławienia, [a]Za Łemkowynę módlmy [C]się daremnie, [G]Może dostąpimy jeszcze [F]przebóstwienia. [a]Mgły poruszymy [C]świętym wozduchem, [G]Chramowe ikony podnie[D]siemy z pyłu. [a]Obudzimy chóry naszej [c]wiary kruchej, [G]Hospody pomyłuj! [D]Hospody pomyłuj! [F]Hospody pomyłuj! 2. Dla[a]czego prze[a7]stałem być Ru[a]snakom bratem, [a]Chociaż wzorem [a7]dla nas te [a]same hermeneje. [a]Dokąd ule[a7]ciały [a]cheruby skrzydlate, [a]Czemu płomień [a7]w oczach już [a]duszy nie grzeje? [a]Słupy dymu z [a7]nagła pod[a]parły ciężkie chmury, [B]Gdy od nieba dzielił nas tylko ikonostas. [a]Umilkły w [a7]bólu [a]niewzruszone góry — — Je[B]dyne, które miały tu pozostać. Ku [a]czyjej [G]chwale wznio[D]sły się pocho[a]dnie, Cało[e]palne [F]ofiary dla któ[d]rego [E7]Boga, [a]Jacyż to [G]święci tej [D]krwi byli [a]głodni, W [e]jakim ob[F]rządku ojców [d]kto po[E7]chował? Ref. Na [a]przekór podnieśmy ku [C]niebu ektenie, [G]Na próżno błagajmy bło[D]gosławienia, [a]Za Łemkowynę módlmy [C]się daremnie, [G]Może dostąpimy jeszcze [F]przebóstwienia. [a]Mgły poruszymy [C]świętym wozduchem, [G]Chramowe ikony podnie[D]siemy z pyłu. [a]Obudzimy chóry naszej [c]wiary kruchej, [G]Hospody pomyłuj! [D]Hospody pomyłuj! [F]Hospody pomyłuj! Na [a]plecach wysoko po[C]nieśmy ektenie, [G]Chociaż niegodniśmy [D]błogosławienia. [a]Odprawmy na szczytach [C]pokutę zmęczeniem, [G]Może doprosimy się tym [F]przebaczenia. [a]Mgły poruszymy [C]świętym wozduchem, [G]Chramowe ikony podnie[D]siemy z pyłu. [a]Obudzimy chóry naszej [c]wiary kruchej, [G]Hospody pomyłuj! [D]Hospody pomyłuj! [F]Hospody pomyłuj!

1. Tam [a]las się pochy[a7]la pra[a]starym chojarem, Nad [a]ciemnym stru[a7]mieniem niebo [a]się zamyka. Tam [a]buk roso[a7]chatym zak[a]rywa konarem Mo[F]giły, których [d]nawet [G]wiatr unika.[a] Dla [a]oczu ukryty[a7] — niedo[a]strzegły wzrokiem Je[B]dyny ślad wymarłej sadyby — — [a]Gasnąca [a7]drożyna s[a]pleciona z potokiem J[B]akby nie była — odeszła jak gdyby. Po[a]rosły [G]drzewa, gdzie [D]umarły [a]chaty, Zam[e]knęły się [F]cerkwi wid[d]mowe wie[E7]rzeje. [a]Opuścił s[G]ioło [D]Chrystus Pan[a]tokrator, [e]Zgięty w pół [F]krzyż [d]samotnie ni[E7]szczeje. Ref. Na [a]przekór podnieśmy ku [C]niebu ektenie, [G]Na próżno błagajmy bło[D]gosławienia, [a]Za Łemkowynę módlmy [C]się daremnie, [G]Może dostąpimy jeszcze [F]przebóstwienia. [a]Mgły poruszymy [C]świętym wozduchem, [G]Chramowe ikony podnie[D]siemy z pyłu. [a]Obudzimy chóry naszej [c]wiary kruchej, [G]Hospody pomyłuj! [D]Hospody pomyłuj! [F]Hospody pomyłuj! 2. Dla[a]czego prze[a7]stałem być Ru[a]snakom bratem, [a]Chociaż wzorem [a7]dla nas te [a]same hermeneje. [a]Dokąd ule[a7]ciały [a]cheruby skrzydlate, [F]Czemu płomień [d]w oczach już [G]duszy nie grzeje? [a]Słupy dymu z [a7]nagła pod[a]parły ciężkie chmury, [B]Gdy od nieba dzielił nas tylko ikonostas. [a]Umilkły w [a7]bólu [a]niewzruszone góry — — Je[B]dyne, które miały tu pozostać. Ku [a]czyjej [G]chwale wznio[D]sły się pocho[a]dnie, Cało[e]palne [F]ofiary dla któ[d]rego [E7]Boga, [a]Jacyż to [G]święci tej [D]krwi byli [a]głodni, W [e]jakim ob[F]rządku ojców [d]kto po[E7]chował? Ref. Na [a]przekór podnieśmy ku [C]niebu ektenie, [G]Na próżno błagajmy bło[D]gosławienia, [a]Za Łemkowynę módlmy [C]się daremnie, [G]Może dostąpimy jeszcze [F]przebóstwienia. [a]Mgły poruszymy [C]świętym wozduchem, [G]Chramowe ikony podnie[D]siemy z pyłu. [a]Obudzimy chóry naszej [c]wiary kruchej, [G]Hospody pomyłuj! [D]Hospody pomyłuj! [F]Hospody pomyłuj! Na [a]plecach wysoko po[C]nieśmy ektenie, [G]Chociaż niegodniśmy [D]błogosławienia. [a]Odprawmy na szczytach [C]pokutę zmęczeniem, [G]Może doprosimy się tym [F]przebaczenia. [a]Mgły poruszymy [C]świętym wozduchem, [G]Chramowe ikony podnie[D]siemy z pyłu. [a]Obudzimy chóry naszej [c]wiary kruchej, [G]Hospody pomyłuj! [D]Hospody pomyłuj! [F]Hospody pomyłuj!