Dawni fornale majątku, przywiązani do niego Bardziej niż każe rozsadek, głód, miejscowe prawo - Raby tej ziemi, wygnani z niej właśnie dlatego - Zwracam się do was - dworski pisarczyk i pachoł, Na tyle tu nieważny by grac odważnego. Do czworaków przywykli jak do pięknych domów Ci, co przyszli na wasze, jeszcze ciepłe, miejsca. Pijąc kłócą się, kłócąc - nie ufają nikomu. W nocy gardła pełne piekącego szczęścia: Narzekać, nienawidzić, kląć na ekonomów. Ten żywy nawóz co rano idzie w ziemie czarna, Wzdłuż długich bruzd ospała nadzorców robota. Gnije zgoda, panoszy się mowa wulgarna, Ziemia ciągle rodzi dla obcego złota, Pot na niskich czołach oblicza się w ziarnach. Dwór stoi jak stał - siedlisko wróbli i kukułek. (Chociaż plotka i wróżba przyszłość jakąś tu stwarza) W zmatowiałych salonach, gdzie się niegdyś snuły Karmione pamięcią duchy przodków gospodarza, Ciągle w modzie kolumny i obce statuy! Zwykle słowa wyszły już z użycia. Wielkimi porozumieć nie można się wcale. Co raz ktoś zawoła o winnych wykrycie, Pan ręką pokazuje mu graniczne pale, Za którymi znikliście wy - wygnani w przeżycie. Widzę was nieraz, kiedy twarz ukryje w dłoniach. Macie przynajmniej wasze chlubne poniżenie, Gdy, wygnanym, łuk Ziemi ojczyznę przesłonił Ciągle taką samą w waszym zapatrzeniu. Stoicie w oddali na wysokich koniach.  

D C D C D C D C Dawni fornale majątku, przywiązani do niego D G C G D C D C Bardziej niż każe rozsądek, głód miejscowe prawo D C D C D C D C Raby tej ziemi, wygnani z niej właśnie dlatego D G C G D C D C Zwracam się do was - dworski pisarczyk i pachoł h e D A D Na tyle tu nieważny by grać odważnego h Fis7 Do czworaków przywykli jak do pięknych domów h Fis7 Ci, co przyszli na wasze, jeszcze ciepłe miejsca h Fis7 Pijąc kłócą się, kłócąc - nie ufają nikomu h E A W nocy gardła pełne piekącego szczęścia h e D A D C D C Narzekać, nienawidzić, kląć na ekonomów. Ten żywy nawóz co rano idzie w ziemię czarną Wzdłuż długich bruzd ospała nadzorców robota Gnije zgoda, panoszy się mowa wulgarna Ziemia ciągle rodzi dla obcego złota Pot na niskich czołach oblicza się w ziarnach h Fis7 h Fis7 Dwór stoi jak stał - siedlisko wróbli i kukułek h Fis7 (Chociaż plotka i wróżba przyszłość jakąś tu stwarza) h Fis7 h Fis7 W zmatowiałych salonach, gdzie się niegdyś snuły h E A Karmione pamięcią duchy przodków gospodarza h e D A D C Ciągle w modzie kolumny i obce statuy! Zwykłe słowa wyszły już z użycia Wielkimi porozumieć nie można się wcale Co raz ktoś zawoła o winnych wykrycie Pan ręką pokazuje mu graniczne pale Za którymi znikliście wy - wygnani w przeżycie h Fis7 h Fis7 Widzę was nieraz, kiedy twarz ukryję w dłoniach h Fis7 Macie przynajmniej wasze chlubne poniżenie h Fis7 Gdy, wygnanym, łuk Ziemi ojczyznę przesłonił h E A Ciągle taką samą w waszym zapatrzeniu h e D A D C D Stoicie w oddali na wysokich koniach