Noc umarła – nastał dzień, słońce nad połoniną G e G a Ginie mgła – odsłania świat, a las czerwienią spłynął. Cichy potok – budzi się, orzeł straż swą zaczyna. Taka cisza – taniec barw nad uśpioną doliną. Dlaczego są takie piękne, dlaczego tak złe dla ludzi e G a C Dlaczego moje Bieszczady tak kocham i nienawidzę. e G a Znów bez forsy – żadnych szans, z taką myślą się budzę. Nie ma pracy – przyszłości też na tym smutnym odludziu Znów na krechę będziemy pić, by zapomnieć o jutrze. Potem rano potworny kac i przepita twarz w lustrze. Moje góry, a w nich mój dom, moje miejsce wśród ludzi. Nie chcę nigdy porzucać go, nie chce go nienawidzić. Muszę zabić miłość mą, do tej ziemi okrutnej. Muszę uciec daleko stąd przed szaleństwem i smutkiem. Dlaczego są takie piękne, dlaczego tak złe dla ludzi, Dlaczego moje Bieszczady tak kocham i nienawidzę. Dlaczego ta ślepa miłość stała się z czasem szaleństwem Dlaczego moje Bieszczady tak kocham i nienawidzę.

Noc umarła – nastał dzień, słońce nad połoniną G e G a Ginie mgła – odsłania świat, a las czerwienią spłynął. Cichy potok – budzi się, orzeł straż swą zaczyna. Taka cisza – taniec barw nad uśpioną doliną. Dlaczego są takie piękne, dlaczego tak złe dla ludzi e G a C Dlaczego moje Bieszczady tak kocham i nienawidzę. e G a Znów bez forsy – żadnych szans, z taką myślą się budzę. Nie ma pracy – przyszłości też na tym smutnym odludziu Znów na krechę będziemy pić, by zapomnieć o jutrze. Potem rano potworny kac i przepita twarz w lustrze. Moje góry, a w nich mój dom, moje miejsce wśród ludzi. Nie chcę nigdy porzucać go, nie chce go nienawidzić. Muszę zabić miłość mą, do tej ziemi okrutnej. Muszę uciec daleko stąd przed szaleństwem i smutkiem. Dlaczego są takie piękne, dlaczego tak złe dla ludzi, Dlaczego moje Bieszczady tak kocham i nienawidzę. Dlaczego ta ślepa miłość stała się z czasem szaleństwem Dlaczego moje Bieszczady są mym największym przekleństwem.