Ukochał ją sam Dante mistrz, ukochał ją Gdy w jednej z bram niebieskich sfer witała go I każdy sen powierzył mistrz wybrance swej Nić życia miał i życia nić też oddał jej A Beatrycze jest naprawdę, przecież jest W jej włosach ciągle gra figlarny promyk dnia Z radością sam na sam, urodą kryje lęk Kiedy południa krąg najdłuższy rzuca cień A Beatrycze jest naprawdę, przecież jest Gdy marzeń coraz mniej przynosi chłodny zmierzch To dla niej jedna z gwiazd śni fantastyczny rejs Najciszej płacze noc kroplami srebrnych łez A Beatrycze jest, naprawdę przecież jest Chciał mistrz odszukać raj, więc wiodła tam A teraz, jak ma sama przejść przez piekło dnia Zapomniał mistrz powiedzieć jej, jak stać się ma Pokonać strach i nie być snem, już tylko snem A Beatrycze jest naprawdę, przecież jest W jej włosach ciągle gra figlarny promyk dnia Z radością sam na sam, urodą kryje lęk Kiedy południa krąg najdłuższy rzuca cień A Beatrycze jest naprawdę, przecież jest Gdy marzeń coraz mniej przynosi chłodny zmierzch To dla niej jedna z gwiazd śni fantastyczny rejs Najciszej płacze noc kroplami srebrnych łez A Beatrycze jest, naprawdę przecież jest A Beatrycze jest, naprawdę przecież jest  

Zwrotka: D. A Ukochał ją sam Dante mistrz, ukochał ją G. D Gdy w jednej z bram niebieskich sfer A witała go G. D I każdy sen powierzył mistrz wybrance A swej. G. D Nić życia miał i życia nić też oddał A jej Refren: D. G. E. A A Beatrycze jest naprawdę, przecież D jest D. G. E W jej włosach ciągle gra figlarny A. D promyk dnia G. D Z radością sam na sam, urodą kryje lęk G. A Kiedy południa krąg najdłuższy rzuca cień D. G. E. A A Beatrycze jest naprawdę, przecież D jest D G E. A Gdy marzeń coraz mniej przynosi chłodny D Zmierzch G. D To dla niej jedna z gwiazd śni fantastyczny rejs G. A Najciszej płacze noc kroplami srebrnych łez D. G. E. A A Beatrycze jest, naprawdę przecież D jest Zwrotka: Chciał mistrz odszukać raj, więc wiodła tam A teraz, jak ma sama przejść przez piekło dnia Zapomniał mistrz powiedzieć jej, jak stać się ma Pokonać strach i nie być snem, już tylko snem Refren: A Beatrycze jest naprawdę, przecież jest W jej włosach ciągle gra figlarny promyk dnia Z radością sam na sam, urodą kryje lęk Kiedy południa krąg najdłuższy rzuca cień A Beatrycze jest naprawdę, przecież jest Gdy marzeń coraz mniej przynosi chłodny zmierzch To dla niej jedna z gwiazd śni fantastyczny rejs Najciszej płacze noc kroplami srebrnych łez A Beatrycze jest, naprawdę przecież jest A Beatrycze jest, naprawdę przecież jest