cis gis Ty przychodzisz jak noc majowa, A H biała noc, uśpiona w jaśminie, i jaśminem pachną twoje słowa, i księżycem sen srebrny płynie, Płyniesz cicha przez noce bezsenne cichą nocą tak liście szeleszczą szepczesz sny szepcesz słowa tajemne w słowach cichych skąpana jak w deszczu To za mało! Za mało! Za mało! Twoje słowa tumanią i kłamią! Piersiom żywych daj oddech zapału, wiew szeroki i skrzydła do ramion! Nam te słowa ciche nie starczą. Marne słowa. I błahe. I zimne. Ty masz werbel nam zagrać do marszu! Smagać słowem! Bić pieśnią! Wznieść hymnem! Jest gdzieś radość ludzka,zwyczajna jest gdzieś jasne i piękne życie. Powszedniego chleba słów daj nam i stań przy nas, i rozkaż - bić się Niepotrzebne nam białe westalki, noc nie zdławi świętego ognia bądź jak sztandar rozwiany wśród walki bądź jak w wichrze wzniesiona pochodnia! Odmień, odmień nam słowa na wargach, naucz śpiewać płomienniej i prościej niech nas miłość ogromna potarga. Więcej bólu i więcej radości! Jeśli w pięści potrzebna ci harfa, jeśli harfa ma zakląć pioruny, rozkaż żyły na struny wyszarpać i naciągać, i trącać jak struny. Trzeba pieśnią bić aż do śmierci, trzeba głuszyć w ciemnościach syk węży. Jest gdzieś życie piękniejsze od nędzy. I jest miłość. I ona zwycięży. Wtenczas daj nam, poezjo, najprostsze ze słów prostych i z cichych najcichsze a umarłych w wieczności rozpostrzyj jak chorągwie podarte na wichrze

cis gis Ty przychodzisz jak noc majowa, A H biała noc, uśpiona w jaśminie, cis gis i jaśminem pachną twoje słowa, A H i księżycem sen srebrny płynie, cis gis Płyniesz cicha przez noce bezsenne A H cichą nocą tak liście szeleszczą cis gis szepczesz sny szepcesz słowa tajemne A H w słowach cichych skąpana jak w deszczu cis gis To za mało! Za mało! Za mało A H Twoje słowa tumanią i kłamią! cis gis Piersiom żywych daj oddech zapału, A H wiew szeroki i skrzydła do ramion! cis gis Nam te słowa ciche nie starczą. A H Marne słowa. I błahe. I zimne. cis gis Ty masz werbel nam zagrać do marszu! A H Smagać słowem! Bić pieśnią! Wznieść hymnem! cis gis Jest gdzieś radość ludzka, zwyczajna A H jest gdzieś jasne i piękne życie. cis gis Powszedniego chleba słów daj nam A H i stań przy nas, i rozkaż - bić się cis gis Niepotrzebne nam białe westalki, A H noc nie zdławi świętego ognia cis gis bądź jak sztandar rozwiany wśród walki A H bądź jak w wichrze wzniesiona pochodnia! cis gis Odmień, odmień nam słowa na wargach, A H naucz śpiewać płomienniej i prościej cis gis niech nas miłość ogromna potarga. A H Więcej bólu i więcej radości! cis gis Jeśli w pięści potrzebna ci harfa, A H jeśli harfa ma zakląć pioruny, cis gis rozkaż żyły na struny wyszarpać A H i naciągać, i trącać jak struny. cis gis Trzeba pieśnią bić aż do śmierci, A H trzeba głuszyć w ciemnościach syk węży. cis gis Jest gdzieś życie piękniejsze od nędzy. A H I jest miłość. I ona zwycięży. cis gis Wtenczas daj nam, poezjo, najprostsze A H ze słów prostych i z cichych najcichsze cis gis a umarłych w wieczności rozpostrzyj A H jak chorągwie podarte na wichrze