Ty, Panie, tyle czasu masz, a E Mieszkanie w chmurach i błękicie d E7 a A ja na głowie mnóstwo spraw a E I na to wszystko jedno życie F E A skoro wszystko lepiej wiesz, a E Bo patrzysz na nas z lotu ptaka d E7 a To powiedz, czemu tak mi jest, a E Że czasem tylko siąść i płakać d E a Ja się nie skarżę na swój los C A7 d Potulna jestem jak baranek G7 C I tylko mam nadzieję, że C A7 d Że chyba wiesz, co robisz Panie f G E Ile mam grzechów, któż to wie? a E A do liczenia nie mam głowy d E7 a Wszystkie darujesz mi i tak, a E Nie jesteś przecież drobiazgowy F E Lecz czemu mnie do raju bram a E Prowadzisz drogą tak krętą? d E7 a I czemu wciąż doświadczasz tak, a E Jak gdybyś chciał uczynić świętą d E a Nie chcę się skarżyć na swój los C A7 d Nie proszę więcej niż dać możesz G7 C I ciągle mam nadzieję, że C A7 d Że chyba wiesz, co robisz Boże f G E To życie minie jak zły sen, a E Jak tragifarsa, komediodramat d E7 a A gdy się zbudzę, westchnę: cóż, a E To wszystko było chyba zamiast F E Lecz póki co, w zamęcie trwam, a E Liczę na palcach lata szare d E7 a I tylko czasem przemknie myśl: a E Przecież nie jestem tu za karę d E a Dziś czuję się jak mrówka, gdy C A7 d Czyjś but tratuje jej mrowisko G7 C Czemu mi dałeś wiarę w cud C A7 d A potem odebrałeś wszystko? f G Ja się nie skarżę na swój los C A7 d Choć wiem jak będzie jutro rano G7 C Tyle powiedzieć chciałam ci C A7 d Zamiast pacierza na dobranoc. G7 C G C

[a]Ty, Panie, tyle czasu [E]masz, [d]Mieszkanie w[E7] chmurach i błę[a]kicie [a]A ja na głowie mnóstwo [E]spraw [F]I na to wszystko jedno [E]życie [a]A skoro wszystko lepiej [E]wiesz, [d]Bo patrzysz [E7]na nas z lotu [a]ptaka [a]To powiedz, czemu tak mi [E]jest, [d]Że czasem [E]tylko siąść i [a]płakać [C]Ja się nie [A7]skarżę na swój [d]los [G7]Potulna jestem jak ba[C]ranek [C]I tylko mam na[A7]dzieję, [d]że [F]Że chyba wiesz, co robisz [E]Panie Ile mam grzechów, któż to wie? A do liczenia nie mam głowy Wszystkie darujesz mi i tak, Nie jesteś przecież drobiazgowy Lecz czemu mnie do raju bram Prowadzisz drogą tak krętą? I czemu wciąż doświadczasz tak, Jak gdybyś chciał uczynić świętą Nie chcę się skarżyć na swój los Nie proszę więcej niż dać możesz I ciągle mam nadzieję, że Że chyba wiesz, co robisz Boże To życie minie jak zły sen, Jak tragifarsa, komediodramat A gdy się zbudzę, westchnę: cóż, To wszystko było chyba zamiast Lecz póki co, w zamęcie trwam, Liczę na palcach lata szare I tylko czasem przemknie myśl: Przecież nie jestem tu za karę Dziś czuję się jak mrówka, gdy Czyjś but tratuje jej mrowisko Czemu mi dałeś wiarę w cud A potem odebrałeś wszystko? Ja się nie skarżę na swój los Choć wiem jak będzie jutro rano Tyle powiedzieć chciałam ci Zamiast pacierza na dobranoc.