Wieczorem przy stołach w moim barze Tym naprzeciwko kościoła Siadają ludzkie twarze Tych, którym Bóg pomóc nie zdołał Nad blatem błyszczącym jak czoło Starego Księżyca w pełni Na smutno i na wesoło Spijają się frajerzy dzielni Panie barman, jeszcze nalej Nie za dużo, tak w sam raz Nam do nieba coraz dalej Widać los nie kocha nas Przed sumieniem się tłumaczą Że w tej właśnie szklance whisky Dziś na dnie właśnie zobaczą Swoją gwiazdę, której szukać tutaj przyszli Piją za szczęście, co przeszło Obok niezauważone Za nadzieję zuchwale tak grzeszną Za swe spracowane dłonie Panie barman... Nad ranem, gdy sprzątam w moim barze Okruchy szkła, serca stłuczone Widzę odeszłe stąd twarze Słyszę ich toasty niespełnione Za miłość, którą czas zabił Za karty, co kiepsko nam idą Za tego, co nam błogosławił To życie, co tak nam obrzydło Panie barman... Panie barman, jeszcze nalej Nie za dużo, tak w sam raz Tak, by głowę mieć na karku Lecz by pamięć trafił szlag  

Wie[C]czorem przy stołach w moim barze [G]Tym naprzeciwko ko[G7]ścioła [G]Siadają ludzkie [G7]twarze Tych, [C]którym Bóg pomóc nie [C7]zdołał Nad [F]blatem błyszczącym jak czoło Sta[C]rego Księżyca w pełni Na [G]smutno i na we[G7]soło Spi[C]jają się frajerzy [C7]dzielni Panie [F]barman, jeszcze [C]nalej Nie za [G]dużo, tak w sam [a]raz Nam do [F]nieba coraz [C]dalej Widać [G]los nie kocha [G7]nas Przed sumieniem się tłumaczą Że w tej właśnie szklance whisky Dziś na dnie właśnie zobaczą Swoją gwiazdę, której szukać tutaj przyszli Piją za szczęście, co przeszło Obok niezauważone Za nadzieję zuchwale tak grzeszną Za swe spracowane dłonie Panie barman... Nad ranem, gdy sprzątam w moim barze Okruchy szkła, serca stłuczone Widzę odeszłe stąd twarze Słyszę ich toasty niespełnione Za miłość, którą czas zabił Za karty, co kiepsko nam idą Za tego, co nam błogosławił To życie, co tak nam obrzydło Panie barman... Panie barman, jeszcze nalej Nie za dużo, tak w sam raz Tak, by głowę mieć na karku Lecz by pamięć trafił szlag