Brzęk muchy w pustym dzbanie, co stoi na półce a Smuga w oczach po znikłej za oknem jaskółce G Cień ręki na murawie, a wszystko niczyje F Ledwo się zazieleni, już ufa że żyje E E7 A jak dumnie się modrzy u ciszy podnóża Jak buńczucznie do boju z mgłą się napurpurza A jest go tak niewiele, że mniej niż niebiesko Nic prócz tła, biały obłok z czerwoną przekreską Dal świata w ślepiach wróbla spotkanie traw z ciałem Szmery w studni, ja w lesie, byłeś mgłą - bywałem Usta twoje w alei, świt pod groblą, w młynie Słońce w bramie na oścież, zgon pszczół w koniczynie Ref/A jak dumnie się modrzy... Chód po ziemi człowieka, co na widnokresie Malejąc mało zwiewną gęstwę ciała niesie I w tej gęstwie się modli i gmatwa co chwila I wyziera z gęstwy w świat i na motyla Ref/A jak dumnie się modrzy... Grupa bez jacka wzorowała się w tym utworze piosenką King Crimson - Epitaph

Brzęk [a]muchy w pustym dzbanie, co stoi na półce Smuga w[G] oczach po znikłej za oknem jaskółce Cień [F]ręki na murawie, a wszystko niczyje Ledwo się zazieleni, już [E]ufa że żyje A jak [a]dumnie się modrzy u ciszy podnóża Jak buń[G]czucznie do boju z mgłą się napurpurza A [F]jest go tak niewiele, że mniej niż niebiesko Nic prócz [E]tła, biały obłok z czerwoną przekreską Dal świata w ślepiach wróbla spotkanie traw z ciałem Szmery w studni, ja w lesie, byłeś mgłą - bywałem Usta twoje w alei, świt pod groblą, w młynie Słońce w bramie na oścież, zgon pszczół w koniczynie A jak dumnie się modrzy... Chód po ziemi człowieka, co na widnokresie Malejąc mało zwiewną gęstwę ciała niesie I w tej gęstwie się modli i gmatwa co chwila I wyziera z gęstwy w świat i na motyla A jak dumnie się modrzy...