Bystry potok wody toczy, a potok wody toczy. d G a Nad potokiem Hanka wypłakuje oczy. a d G C Nie płacz, Hanuś, nie płacz, a nawet w samym niebie d G C ten twój Heniek ukochany a nie zapomni ciebie. d G a Nie płacz, Hanuś, nie płacz, a nawet w samym niebie d G C ten twój Heniek ukochany a nie zapomni ciebie. d G a Bystry potok wody toczy, potok wody toczy. Nad potokiem serce Hanusine broczy. Nie brocz, serce, nie brocz, bo nad życia cienie są marzenia, są wspomnienia, w których wraca Heniek. Oj... Nie brocz, serce, nie brocz, bo nad życia cienie są marzenia, są wspomnienia, w których wraca Heniek. Stała Hanka nad potokiem, a E7 potok wodę toczył. G C Napatoczył się skądś Heniek a E7 i potok przeskoczył. G C Hej, ty wodo! Hej, potoku! G C Hanka samiuteńka. G C Nawet psy się w budach kryją, G C kiedy widzą Heńka. E7 a O... Hej, ty wodo! Hej, potoku! G C Hanka samiuteńka. G C Nawet psy się w budach kryją, G C kiedy widza Heńka. E7 a Potok wściekle toczył wody, słysząc chichot Hanki, kiedy Heniek poraz trzeci ciskał w wodę wiankiem. Hej, ty wodo! Hej, potoku! Hanka golusieńka. Miała rację mamuś Hanki w kwestii tego Heńka. O... Hej, ty wodo! Hej, potoku! Hanka golusieńka. Miała rację mamuś Hanki w kwestii tego Heńka. Nad ta woda, nad potokiem łkało dziewcze młode, gdy kawaler niespodzianie bez tchu runął w wodę. Hej, ty wodo! Hej, potoku! Hanka samiuteńka, bo po czwartym wianku z rzędu diabli wzięli Heńka. Hej, ty wodo! Hej, potoku! Hanka samiuteńka, bo po czwartym wianku z rzędu diabli wzięli Heńka. Naj na na...

Bystry potok wody toczy, a potok wody toczy. d E a Nad potokiem Hanka wypłakuje oczy. a d G C Nie płacz, Hanuś, nie płacz, a nawet w samym niebie d G C ten twój Heniek ukochany a nie zapomni ciebie. d E a Nie płacz, Hanuś, nie płacz, a nawet w samym niebie d G C ten twój Heniek ukochany a nie zapomni ciebie. d E a Bystry potok wody toczy, potok wody toczy. Nad potokiem serce Hanusine broczy. Nie brocz, serce, nie brocz, bo nad życia cienie są marzenia, są wspomnienia, w których wraca Heniek. Oj... Nie brocz, serce, nie brocz, bo nad życia cienie są marzenia, są wspomnienia, w których wraca Heniek. Stała Hanka nad potokiem, a E7(C) potok wodę toczył. G C Napatoczył się skądś Heniek a E7(C) i potok przeskoczył. G C Hej, ty wodo! Hej, potoku! G C Hanka samiuteńka. G C Nawet psy się w budach kryją, G C kiedy widzą Heńka. E7 a O... Hej, ty wodo! Hej, potoku! G C Hanka samiuteńka. G C Nawet psy się w budach kryją, G C kiedy widza Heńka. E7 a Potok wściekle toczył wody, słysząc chichot Hanki, kiedy Heniek poraz trzeci ciskał w wodę wiankiem. Hej, ty wodo! Hej, potoku! Hanka golusieńka. Miała rację mamuś Hanki w kwestii tego Heńka. O... Hej, ty wodo! Hej, potoku! Hanka golusieńka. Miała rację mamuś Hanki w kwestii tego Heńka. Nad ta woda, nad potokiem łkało dziewcze młode, gdy kawaler niespodzianie bez tchu runął w wodę. Hej, ty wodo! Hej, potoku! Hanka samiuteńka, bo po czwartym wianku z rzędu diabli wzięli Heńka. Hej, ty wodo! Hej, potoku! Hanka samiuteńka, bo po czwartym wianku z rzędu diabli wzięli Heńka. Naj na na...