F D7 C E a D7 G C F C


Bywa, że bGudzę się nad rCanem i myślę: śwFiat już pokonCany.
Człowiek jest przFecież kD7oroną stworCzeEniaa.
Człowiek brzmi dD7umnie, człowiek odmiG7enia.
Człowiek zGawraca rzeki w biCegu, karczuje pFuszczę, zalesi biCegun.
Przenika mFakro, wnD7ika w CmiEkrao.
Wynalazł sprD7eje G na wCoń FprzCykrą.

Tylko oddFychać nie ma czCym, chciałbyś pogFadać; nie wiesz z kCim,
Chciałbyś pomFyśleć; nD7ie wiesz, oC cEzyam.
Chciałbyś podskDoczyć,G nie podskCoczyszF.  C 

Jako już w Piśmie napisano "I czyńcie sobie ją poddaną"
Z Ziemią jak z babą - bez gadania:
Z tyłu poklepać, z przodu w baniak.
Ziemia zglebiona tak jak trzeba, już oczka śmieją się do nieba,
Tu jakąś gwiazdkę się przeleci
Tu warkocz przytnie się komecie.

Tylko oddychać...

Ta cała Ziemia, szkoda gadać, trzeba by długo opowiadać.
To całe niebo, szkoda mówić, i tak nikt tego nie zrozumie.
Ziemia i niebo, rozumiecie, co kiedyś jakoś tam na świecie,
To teraz jakoś gdzieś tam w cieniu,
A głos ma jasny ludzki geniusz.

Tylko oddychać...

Bywa, zasypiasz gdzieś nad ranem i śnisz, że wstajesz niewyspany.
Patrzysz za oknem plucha, wiatr, niż,
Więc idziesz spać i śnisz, że śpisz.
Tak samo na początku drogi śnisz, żeś już byka wziął za rogi.
Że finał, kropka, do widzenia, a to początek jest marzenia

Żeby oddychać było czym, do zakochania znaleźć rym,
Móc mówić prawdę prosto w oczy i tak raz kiedyś trochę podskoczyć