Kiedyś listy pochowałem do butelki,
a w nich pytania spędzały sen z powieki.
Wielką wodą, oceanem popłynęły,
może gdzieś dotrą, a może utonęły.
Może ktoś odpisze, kiedyś da odpowiedź,
dlaczego lekcje życia są tak drogie.
Może czeka pościelone łóżko w niebie,
a Może będzie lepiej!

A może będzie lepie,j
nie będzie wiało w twarz!
A może będzie lepiej,
od zera ruszy czas!
A słowo do widzenia
powiem już ostatni raz!
A Może będzie lepiej,
gdy wszystko z siebie dam!

Kiedyś nocą obraziłem się na gwiazdy,
bo na pytania one nie odpowiedziały.
Czy istnieje może gdzieś ukryta droga,
droga do szczęścia i miejsce by się schować.
Może kiedyś i nauczę się być silny,
a swoje ciało ulepie z innej gliny.
Niby proste ale czekam na odpowiedź,
że może będzie lepiej!

A może będzie lepie,j
nie będzie wiało w twarz!
A może będzie lepiej,
od zera ruszy czas!
A słowo do widzenia
powiem już ostatni raz!
A Może będzie lepiej,
gdy wszystko z siebie dam!

A może będzie lepie,j
nie będzie wiało w twarz!
A może będzie lepiej,
od zera ruszy czas!
A słowo do widzenia
powiem już ostatni raz!
A Może będzie lepiej,
x2
gdy wszystko z siebie dam!


Słowo do widzenia
powiem już ostatni raz.
A Może będzie lepiej,
gdy wszystko z siebie dam!