Wstaję

Patrzę w lustro się

Myślę

Co da dzisiejszy dzień

Patrzę

W oczy pełne łez

Powstań

Nie poddawaj się

Idę

Znów rutyna ta

Myślę

Co mi to wszystko da

Patrzę

Na kalendarz znów

Żyję

Toż to jakiś cud

Od jesieni do jesieni

życie w biegu się nie leni

i od lata znów do lata

jak kurzawa z wichrem zmiata.

Rdzą przeżarci i kłopotem

pytamy się: a co potem?

Pod krzyżami upadamy

i co potem się pytamy?

I co potem, i co potem -

gnani smutnym samolotem,

wśród ciemności i przepaści -

ideałów entuzjaści.