Ty już nie widzisz tej pustej ściany
Ty już nie tęsknisz swym młodym sercem
Ty już nie widzisz
Ty uciekałeś przed śmierci tchnieniem
Lecz nie uciekłeś od przeznaczenia
Teraz już cię nie ma

Płoną ludzkie ciała, giną żywe drzewa
Ty byłeś sobą bez duszy jak bez chleba
Ty byłeś sobą
Nad tobą stoję ze słońcem, z deszczem, wiatrem
Wśród krzyży z ramionami, co giną gdzieś w oddali
Wśród krzyży z ramionami