Chmury umazane,
chmury granatowe,
chmurowatość światu
która z was wypowie.
Który wiatr rozwieje
myśli zaplątane
i ukoi,
uspokoi
serce skołatane.

Wadzić się nie będę
z Bogiem i z chmurami,
i z pokorą przyjmę
burzę z piorunami.
Niech uderzą razem.
aż zadudni ziemia,
kiedy ciebie,
kiedy ciebie, kiedy ciebie nie ma.

Może mnie usłyszą
drzewa skaleczone,
zaszeleszczą liściem
w litość odmienione
i przekażą łąkom
poprzez czarne pola,
że do ciebie,
że do ciebie, że do ciebie wołam.